Moderatorzy: gsmok, tszczesn, Romekd, Einherjer, OTLamp
Czyli biorąc za przykład ten superheterodynowo-refleksowy odbiornik dajemy na wejściu uzwojenie pierwotne z odpowiednim kondensatorem (rezonans na 465kHz) a wtórne do wejścia następnego stopnia albo detektora. Tak? Niczego nie trzeba przewijać, zadziała z takim filtrem bez problemu? Tak samo będzie to wyglądało w przypadku tego radia na NE602?AZ12 pisze:Filtry te doskonale nadają się do układów tranzystorowych.
A dlaczego darować? Można je stosować. Jeśli boisz się przebicia to ekran łączysz do górnego punku obwodu w filtrze - przez rezystor łączony z zasilaniem anod i mający uziemienie do masy przez kondesator. Kondesator sprzęgający dwie cewki w filtrze na 500V i jaki problem? Owszem ekran jest na poziomie napięcia anodowego ale były plastikowe izolacyjne nakładki na te filtry.Atlantis pisze:Dobrze, jak rozumiem powinienem sobie darować stosowanie filtrów 12x12 w układach lampowych.
A jak wygląda sprawa w przypadku odbiorników na tranzystorach lub układach scalonych? Mam trochę takich filtrów 3-23A10. Czy dałoby się je bez większych zmian zastosować w torze p.cz. takiego radia na NE602, tudzież superheterodynie na tranzystorach germanowych z MT? Ewentualnie w "refleksodynie" z RiK 1970?
Przy napięciu zasilania 3V to celowy zabieg. Zobacz też schemat detektora poniżej.Atlantis pisze:Trochę bardziej zastanawia mnie sześciotranzystorowa superheterodyna z MT - tam cewka jest połączona z zasilaniem nie jedną z końcówek uzwojenia, ale oczepem.
Zgadłem? To odbiornik refleksowy, miałem go kiedyś wykonać ale skończyło się na bezpośrednim wzmocnieniu na UL1111... Jeśli mowa o odbiorniku na UL1111 z "Młodego Technika" to też go kiedyś wykonałem. Całkiem niezły odbiór PR1, w dodatku długo pracuje na jeden bateryjce AAA.Marcin K. pisze:Schemat pochodzi z książki Janusza Wojciechowskiego "Elektronika dla wszystkich"
Z tej książki, ale nie ten schemat.Marcin K. pisze:Schemat pochodzi z książki Janusza Wojciechowskiego "Elektronika dla wszystkich"
Zrób wzmacniacz taki jaki bł w Kolibrze. Trafa można nabyć a pewnie ktoś tu na forum może mieć takie.Atlantis pisze: Niestety - nie mam w tej chwili pod ręką żadnego transformatorka audio, który nadawałby się do takiego odbiorniczka na tranzystorach germanowych... A co dopiero mówić o zestawie dwóch...
Można nawet ostrym nożem powycinać pola lutownicze - obejdzie się bez trawienia. Nawet można obyć się bez otworów. Przecież elementy nie muszą być przewleczone przez otwory.Atlantis pisze:Ale wymagania co do montażu takiego odbiornika nie są chyba szczególnie krytyczne? W końcu w tamtych czasach budowano takie układy "na pająka" posiłkując się czasem kawałkiem bakelitu z punktami lutowniczymi. Nie ma jakichś specjalnych wymagań co do projektowania płytki - wystarczyłoby pole masy z wytrawionymi ścieżkami/punktami w których spotykałyby się końcówki poszczególnych elementów?
Zapytam na giełdzie, może ktoś będzie miał coś takiego. Miałem na myśli jedynie to, że ja nie mam pod ręką żadnego transformatorka audio wymaganego w projektach z tamtych czasów. Reszta części się znajdzie. Tranzystorów germanowych mam kilka pudełek, diody DOG-xx też jakieś są. Z kondensatorami i rezystorami to nie problem.STUDI pisze:Zrób wzmacniacz taki jaki bł w Kolibrze. Trafa można nabyć a pewnie ktoś tu na forum może mieć takie.
Przypomniał mi się jeszcze projekt radia refleksowego z książki "Proste układy elektroniczne", wydanej przed laty przez Instytut Wydawniczy "Nasza Księgarnia". Był tam projekt prostego odbiornika refleksowego autorstwa Romana Kozaka. Antena ferrytowa, dwa tranzystory (germanowe lub krzemowe - wówczas różne wartości rezystorów), dioda germanowa i słuchanie audycji za pomocą W66 lub (jako opcja) wzmacniacz głośnikowy na trzech tranzystorach krzemowych.Możesz spróbować stopnia mocy na parze AC180/AC181.
Znalazłem gościa w necie który w ten sposób robi imponujące rzeczy (FOTO PONIŻEJ), ransceivery, końcówki mocy KF, i ja się do tego też przekonałem. Kiedyś zawsze zaczynałem od starannej płytki przewlekanej ale to w fazie prób ogranicza kreatywność. Po po 2-3 wylutowaniach pole lutownicze odłazi i to dużo roboty. A tak to można bez końca zmieniać, lutować, próbować... Cała w tym radocha... Z tym że pola lutownicze chyba wygodniej okrawać frezikiem dentystycznym założonym do Dremela.STUDI pisze: Można nawet ostrym nożem powycinać pola lutownicze - obejdzie się bez trawienia. Nawet można obyć się bez otworów. Przecież elementy nie muszą być przewleczone przez otwory.