Moderatorzy: gsmok, tszczesn, Romekd
). Oczywiście i z takim prądem jest to dla mnie nader przydatny element pracowni.
jakosek jakiegoś większego opornika to idę do sklepu i kupuję drut oporowy i nawijam na kształtce odpowiednią rezystancję , wcześniej nie miałem ceramicznych kształtek do nawijania oporników więc przycinałem jakieś stare dachówki albo zwijałem drut w kształt spirali grzewczej wkładałem do oleju transformatorowego i opornik dużej mocy gotowy Zawsze można pokombinować z żarówkami odpowiednio połączonymi. 
Tak sobie myślę że przy niższych napięciach - o ile samo trafo da radę - uda się pociągnąć 0,4A - 0,5A. Katalog podaje 150mA maksymalnego prądu katody dla EL34. Ehh wzdychałem długo do tego zasilacza, a właściwie do IZS5/71. Przychodziło mi się takim bawić na Politechnice Lubelskiej, bo jest tego baaardzo dużo jeszcze w różnych pracowniach i nie zanosi się na wymianę.Romekd pisze: W zasilaczu Z-5001 (zdjęcia w Galerii Fonaru) z sześciu lamp EL500 uzyskuje się do 1A prądu wyjściowego.
Zasilacz ma przełączane uzwojenia w 4 zakresach więc nie jest znowu tak strasznie z tą mocą.Janusz pisze:Przy pracy ze stosunkowo małym napięciem na wyjściu i prądzie bliskim znamionowego, należy wytracić w lampach sporo mocy, zastosowanie czterech EL34 nie wydaje się przesadą.
Z IZS5/71 też zetknąłem sie bardzo wcześnie, bo jeszcze jako uczeń szkoły średniej uczęszczałem do klubu krótkofalowców SP9KUZ, w którym służył on do uruchamiania wielu konstruowanych przez nas wtedy układów (praktycznie wykorzystywany był na okrągło). W sytuacji gdy posługiwało się nim kilkunastu członków klubu, którzy stale coś tam dłubali i tworzyli, trzeba było bardzo uważać na jego ustawienia. Pamiętam jak kolega "puścił z dymem" tyle co poskładany transceiver "Bartek", podłączając go pod napięcie 500V, zamiast 12V (wcześniej ja uruchamiałem jakąś lampową końcówkę w.cz., i po skończeniu prac nie "wyzerowałem" ustawień zasilaczajakosek pisze:Ehh wzdychałem długo do tego zasilacza, a właściwie do IZS5/71. Przychodziło mi się takim bawić na Politechnice Lubelskiej, bo jest tego baaardzo dużo jeszcze w różnych pracowniach i nie zanosi się na wymianę.Romekd pisze: W zasilaczu Z-5001 (zdjęcia w Galerii Fonaru) z sześciu lamp EL500 uzyskuje się do 1A prądu wyjściowego.
).Co do tego wodnego rezystora, a właściwie "potencjometru", to zadbałem o bezpieczeństwo. Zamontowałem automatykę pozwalającą płynnie regulować zanurzenie elektrod, co pozwalało w szerokich granicach zmieniać wartość płynącego prądu, oraz zastosowałem wentylator, którego rolą było rozdmuchiwanie wydzielającego się wskutek elektrolizy tlenu i wodoru, by nie gromadził sie w niebezpiecznym stężeniu w jednym miejscu. Robiąc próby nieraz udawało mi się zagotować wodę w słojujakosek pisze:Rezystor wodny to niebezpieczne urządzenie... Zwykłe żarówki doskonale się nadają do takich prób
Na elektrotechnice badaliśmy jakiś autotransformator większej mocy. Rezystor wodny był wielkiRomekd pisze: Co do tego wodnego rezystora, a właściwie "potencjometru", to zadbałem o bezpieczeństwo. Zamontowałem automatykę pozwalającą płynnie regulować zanurzenie elektrod, co pozwalało w szerokich granicach zmieniać wartość płynącego prądu, oraz zastosowałem wentylator, którego rolą było rozdmuchiwanie wydzielającego się wskutek elektrolizy tlenu i wodoru, by nie gromadził sie w niebezpiecznym stężeniu w jednym miejscu. Robiąc próby nieraz udawało mi się zagotować wodę w słoju
a zanurzaliśmy go w niemałej beczce z wodą. Regulacja banalna - śruba przymocowana przez izolacją do rezystora.
Znam ten sposób ze strony http://www.kultowa.korbatz.com (super stronkajakosek pisze: Co do gotowania to kiedyś wujek opowiadał mi jakto się wodę gotuje bez grzałki na 2 żyletki
), tzw. wojskowa wersja czajnika elektrycznego. W 10 sekund- szklanka wody, w minutę- cały garnek. Trzeba przy tym uważać na korki, bo łatwo o przepalenie...A żeby było śmieszniej nie jest to jakiś undergound..... Na studiach na jednym z laboratoriów w katedrze bioinżynierii była destylarka wody mając (seryjna produkcja) trzy płytkowe elektrody połączone do sieci trójfazowej. Szybko destylowała ale była jedna wada - konieczność regularnego dość częstego oczyszczana elektrod z kamienia.miki pisze:Znam ten sposób ze strony http://www.kultowa.korbatz.com (super stronkajakosek pisze: Co do gotowania to kiedyś wujek opowiadał mi jakto się wodę gotuje bez grzałki na 2 żyletki
Taka jest u mnie w liceum, w pracowni chemicznej. Oczywiście używa się jej dość często, bo na kółkach i lekcjach "woda schodzi"... Ale na laborce w WCh to już mamy demineralizator na złożach jonitowych.STUDI pisze:A żeby było śmieszniej nie jest to jakiś undergound..... Na studiach na jednym z laboratoriów w katedrze bioinżynierii była destylarka wody mając (seryjna produkcja) trzy płytkowe elektrody połączone do sieci trójfazowej. Szybko destylowała ale była jedna wada - konieczność regularnego dość częstego oczyszczana elektrod z kamienia.
