BF214 oraz BF194 były starymi konstrukcjami standardowych tranzystorów w.cz, które znalazły zastosowanie w stopniach p.cz. AM/FM (w tym drugim przypadku zwykle konieczna była neutralizacja) oraz do układów przemiany AM. W obu tych układach stosowało się konfigurację wspólnego emitera, skąd wynika kolejność wyprowadzeń BEC (aby umasiona ścieżka emiterowa dodatkowo ekranowała wejście od wyjścia).
BF195 (BF215) -to skiepszczone egzemplarze tranzystorów BF194 (BF214) o niższym współczynniku wzmocnienia. W konfiguracji wspólnej bazy, jaką zwykle stosowało się we wzmacniaczach w.cz. oraz mieszaczach samodrgających UKF nie miało to większego wpływu na wzmocnienie, toteż znalazły one takie właśnie zastosowanie.
BF173, BF197 oraz BF199 (różniące się tylko obudowami) opracowano specjalnie wzmacniaczy wizji p.cz. w OTV, pracujących w konfiguracji WE. Dodatkowa metalizacja ekranowała pole lutownicze bazy od reszty chipa będącej kolektorem, co dało kilkukrotne zmniejszenie pojemności zwrotnej w porównaniu z tranzystorami omówionymi wyżej. Dzięki temu, mimo znacznie większej częstotliwości roboczej - neutralizacja wzmacniacza p.cz. wizji z tymi tranzystorami była zbędna, tym bardziej że szerokopasmowe obwody p.cz. musiały być silnie tłumione a tym samym miały niewielkie impedancje dynamiczne.
BF167, BF196 i BF198 miały właściwości takie jak BF173, BF197 i BF199, z tą istotną różnicą że ich impedancja wejściowa a tym samym wzmocnienie gwałtownie malało przy wzroście prądu kolektora i jednoczesnym spadku napięcia kolektor-emiter. Przeznaczone były do stopni wejściowych wzmacniaczy p.cz. wizji z regulacją "w przód".
BF240 oraz BF241 opracowano z myślą o stopniach p.cz. AM/FM, na miejsce przestarzałych BF214 i BF194. Wyposażono je w ekranującą metalizację, przejętą z omówionej wyżej rodziny tranzystorów telewizyjnych. Dzięki zmniejszeniu pojemności zwrotnej (w układzie wspólnego emitera) neutralizacja wzmaczniaczy p.cz. FM jeżeli była stosowana - to pojemności neutralizacyjne były tak niewielkie, że rolę ich powierzano ścieżkom na płytce drukowanej (zob. radiomagnetofon ZRK na licencji "Grundiga" MK2500). Tranzystory BF240 miały większe wzmocnienie prądowe, dlatego stosowano je przede wszystkim w regulowanych stopniach p.cz. AM (w tym przypadku była to typowa regulacja "wstecz"). BF241 (o nieco mniejszym wzmocnieniu) stosowano najczęściej w stopniach przemiany AM oraz w końcowym nieregulowanym stopniu p.cz., a nierzadko także w mieszaczu samodrgającym FM, podobnie jak wcześniej BF215 oraz BF195.
BF314 opracowano specjalnie do stopni w.cz. głowic UKF w konfiguracji wspólnej bazy. Dlatego metalizację ekranującą usytuowano nie pod polem lutowniczym bazy lecz emitera. Pojemność zwrotna w konfiguracji WB spadła dzięki temu do wartości 0,1pF. Stosownie do powyższego i wyprowadzenia mają inną kolejność: EBC zamiast BEC.
BF414 (przez niektórych producentów oznaczany jako BF324), BD440 oraz BF441 - to komplementarne odpowiedniki BF314, BF240 oraz BF241. Stosowanie tranzystorów w.cz. pnp wraz z układami scalonymi (z definicji mającymi minus na masie) pozwala uprościć układ: obwody rezonansowe w kolektorach łączą się bezpośrednio z masą, zbędne stają się odsprzęgające elementy RC, a obwody RC w emiterach i bazach i tak muszą być stosowane, bez względu na polaryzację tranzystorów.
Do omówienia pozostały jeszcze tranzystory jakie można spotkać w głowicach ZTG, trafiającymi się nierzadko na elektrozłomie.
BF180 i BF200 - to regulowane "w przód" (podobnie jak BF196, BF196 i BF198) tranzystory do stopni wejściowych w.cz., odpowiednio UHF i VHF w konfiguracji wspólnej bazy.
BF181 (BF181D) - do mieszaczy samodrgających UHF, także w konfiguracji WB.
BF182 - do mieszaczy obcowzbudnych VHF w konfiguracji WB
BF183 - do oscylatorów VHF o wysokiej stabilności. Nie spotkałem jednak krajowych głowic w których użyto tranzystorów BF182 i BF183; stosowano na ich miejsce selekcjonowane egzemplarze tranzystorów BF214, odpowiednio BF214A oraz BF214B. Wyjątkiem był dziwoląg w postaci głowicy ZTG02 (wersja z minusem na masie, opracowana jak wszystko na to wskazuje - na gwałt na potrzeby toru p.cz. wizji z układami scalonymi TDA440 (A240D z enerdupka). W stopniach w.cz. zarówno UHF jak i VHF zastosowano tranzystory krzemowe pnp typu BF272, w mieszaczu samodrgającym UHF - tranzystor BF181D z dość skomplikowanym układem zasilania z uwagi na minus na masie, wreszcie w mieszaczu oraz heterodynie VHF - germanowe(!) tranzystory AF106, pochodzące z zupełnie innej epoki
Wracając zaś do tematu - w świetle tego co napisałem wyżej, jeśli chce się w przestrajanej głowicy Wandy zastosować coś lepszego w porównaniu z przaśnymi BF195 - można użyć BF241 w mieszaczu, oraz BF314 w stopniu w.cz. (niestety trzeba tu będzie poprzeginać wyprowadzenia, z uwag na inną kolejność). BF240, BF241 ani też żadnego z tranzystorów wizyjnych do tego stopnia nie zalecam: metalizacja ekranująca kolektor od bazy powoduje zarazem znaczy wzrost pojemności zwrotnej w konfiguracji WB, i stąd mogły się brać problemy ze stabilnością. W mieszaczu ta pojemość zwrotna szkodliwa nie jest: i tak stosuje się zewnętrzne sprzężenie zwrotne z kolektora (ściślej mówiąc z obwodu heterodyny) na emiter.
Jeśli chce się koniecznie zachować metalowe obudowy tranzystorów, a tym samym wygląd "Retro" - można popróbować z tranzystorami BF180, BF181D, BF182, BF183 lub BF200 w stopniu w.cz., oraz BF173 w mieszaczu samodrgającym. Ich znacznie większa częstotliwość graniczna (co najmniej 300 a nawet ponad 500MHz w porównaniu z zaledwie 150MHz BF215 oraz BF195) pozwala żywić nadzieję na pewną poprawę parametrów, mimo niemal dwukrotnego zwiększenia częstotliwości roboczej.
