Zasilacz regulowany na PCL85

[Michal_Pol]

Witam

Planuję zasilacz regulowany na 2 lampach PCL85, sekcje triodowe jako wzmacniacz różnicowy, część pentodowa(połączona równolegle) jako element regulacyjny.

Poniżej schemat i obliczenia:
Założyłem że napięciem odniesienia będzie +5V, prąd płynący przez triodę 5mA. Napięcie B +250V

R4=U1/ia1+ia2=0,85/0,01=85 Ohm
R6=(u2-u1)/(ia1+ia2)=(5-0,85)/0,01=415 Ohm
R1=R2=(B-100V)/ia= 150/0,005=30 kOhm

I teraz nasunęły mi się wątpliwości, czy dobrze liczę? czy dobrze obrałem punkt pracy triody ?
Teraz kolejny dylemat, jak obliczyć dzielnik R9, P1 R10

[Tomek Janiszewski]

Planuję zasilacz regulowany na 2 lampach PCL85, sekcje triodowe jako wzmacniacz różnicowy, część pentodowa(połączona równolegle) jako element regulacyjny

.
Pytanie za pół punkta: jakąż to rolę ma pełnić ten audiofilski rezystor w siatce ekranującej? W przypadku pracy lampy w konfiguracji pentodowej ma on jeszcze jakąś rację bytu (w szczególności ogranicza szczytowy prąd tej siatki w warunkach przesterowania lampy), w konfiguracji zaś triodowej z jaką mamy tu do czynienia - jedynie zmniejsza maxymalny możliwy do czerpania z lampy prąd.

Założyłem że napięciem odniesienia będzie +5V,prąd płynący przez triodę 5mA. Napięcie B +250V

Jeszcze zanim przwinąłem zawartośc ekranu na dół aby obejrzeć cały schemat - odgadłem że te 5V wzięło się z zaśmiecenia lampowego układu ohydnym plastikowym scalakiem . To nie tylko obciach ale do tego jeszcze znaczące pogorszenie działania zasilacza (czytaj: praktycznym pozbawniem go funkcji stabilizatora): zastanowiłeś się jak tragicznie stłumi Ci sygnał błędu dzielnik 250V/5V? Dokładnie 50 razy - mniej więcej tyle ile można uzyskać wzmocnienia w układzie z triodą PCL805. A w tym wypadku uzyskasz wzmocnienie wzmacniacza błędu jeszcze dwukrotne mniejsze, jako że wzmacniacz jest różnicowy z niesymetrycznym wyjściem. Wzmocnienie w pętli USZ poniżej jedności - śmiech na sali! Dalsze obliczenia mają w tej sytuacji wartość koszerną, więc nie ma co się nad nimi rozwodzić. Zacznij zatem od znalezienia porządnego, godnego epoki lamp stabilitronu na napięcie 75-150V (np. z rodziny SG2S-SG4S). W takim wypadku napięcia niższe niż napięcie jarzeniówki uzyskiwać się będzie przez zastosowanie dodatkowego dzielnika w gałęzi z tą lampą. Można też kombinować z użyciem warystorów w miejsce lampy stabilizacyjnej, jednak dokładność stabilizacji będzie wtedy znacznie gorsza.

Tomek Janiszewski
ps. Mimo wygłoszonej tu miażdżącej krytyki uważam tej układ jako bardzo cenny pod względem dydaktycznym. Ilustruje on jaskawo, w jakie szambo można się wpakować żeniąc na siłę lampy z półprzewodnikami, i stosując rozwiązania schematowe właściwe dla tych drugich.

[Michal_Pol]

OK R7=0 (to nie audiofilia) w jakimś układzie zasilacza widziałem w tym miejscu drabinkę rezystorów połączoną z regulatorem prądu.
7805 był pierwszym pomysłem który mi się nasunął, im mniejsze napięcie źródła odniesienia tym niższe napięcie moża uzyskać z zasilacza...5V to faktycznie za mało, realne potrzeby to regulacja napięcia wyjściowego od 70V do 250V .
Gwoli wyjaśnienia, PCL wybrałem bo mam dość dużo tych lampek.

[Tomek Janiszewski]

OK R7=0 w jakimś układzie zasilacza widziałem w tym miejscu drabinkę rezystorów połączoną z regulatorem prądu

Gdyby do dyspozycji było pomocnicze źródło napięcia wyższego niż głóne źródło 250V - można zastosować rodzaj stałoprądowego układu bootstrap, zasilając siatkę drugą z tego napięcia przez rezystor, i łącząc ją z katodą poprzez warystor lub drugi stabilitron. W takim wypadku lampa końcowa pracowałaby w trybie pentodowym, będąc zdolną do dostarczenia do obciążenia większego prądu niż w układzie triodowym (przy niezmienionym spadku napięcia anoda-katoda), a przy tym mając wzmocnienie napięciowe bardziej zbliżone do jedności niż zwykły wtórnik katodowy (w konfiguracji triodowej). Samo tylko zwiększenie wydajności można też uzyskać w nieco prostszy sposób, zasilając siatkę drugą z podwyszonego napięcia bezpośrednio lub przez rezystor ograniczający. Oczywiście, napięcie na siatce drugiej powinno być wyższe od napięcia anodowego jedynie o tyle aby lampa nie wchodziła w zakres dopływu powrotnego, czemu towarzyszyłby gwałtowny wzrost prądu tej siatki kosztem prądu anody.

realne potrzeby to regulacja napięcia wyjściowego od 70V do 250V .

Nawet gdyby trafił się stabilitron na napięcie wyższe niż 70V - można go zastosować. Żaden przecież problem obciażyć go wysokoporowym dzielnikiem (np 100/40V), włączanym wtedy gdy potrzebujemy napięć najniższych. Zwracacm przy tym uwagę uwagę że taki stabilizator lampowy w przeciwieństwie do tranzystorowego - nie będzie funkcjonował przy braku dzielnika w obwodzie sygnału błędu (z połączeniem siatki triody bezpośrednio do wyjścia). Tranzystory bowiem w przeciwieństwie do lamp funkcjonują doskonale przy zerowym napięciu baza - kolektor, a tu jeszcze dochodzi kilkanaście V ujemnego napięcia między katodą i siatką wyjściowego wtórnika katodowego. Napięcia 250V nie osiągnie się mając do dyspozycji takież napięcie niestabilizowane: na lampie odmiennie niż na tranzystorze nieunikniona jest strata 20-50V napięcia.

[sztyga20]

Moim zdaniem kondensator za rezystorem R8 lepiej wywalić, siatka triody napięciowej powinna być połączona kondensatorem nie z masą tylko bezpośrednio w wyjściem dla lepszego tłumienia tętnień. Lepszy użytek z dwóch triod zrobi się projektując kaskodę a nie wzmacniacz różnicowy który w tym konkretnym zastosowaniu jest jednym z gorszych rozwiązań.

[Michal_Pol]

Jako napięcie odniesienia będzie STR 85/10 z dzielnikiem na 70V.