MV3 :O

[ZoltAn]

http://www.allegro.pl/item281542243_wzm ... _mv_3.html

- a na dodatek w jakim towarzystwie (wykaz nad zdjęciami wzmacniacza)

Zoltan

[Kwazor]

Widac tam spora ingerencje polskiego "specjalisty"
Moze jest warty 150zł ale.....

"

[ZoltAn]

Widac tam spora ingerencje polskiego "specjalisty"
Moze jest warty 150zł ale....."

... polskiego nie polskiego: angielski, francuski a także niemiecki jeszcze lepiej sp....ć potrafi!
Różne graty (także z wystawek w BRD) naprawiałem i niejedno rękodzieło serwisowe EU made widziałem

No, po za tym, ja też jestem polskim...

Niemniej, pod spódnicę bym tej emfałce zaglądać nie chciał

150zł? Jako źródło transformatorów i ew. obudowy - do wypiaskowania i szprycnięcia lakierem od nowa...

Płyta czołowa = syf, kiła, mogiła...

[jack50]

Orginalnych potencjomertów brak.Same Tepody.Naprawiacz znał się na rzeczy -
DDRowskie potki były nie do zajechania ze swoim węglowym ślizgaczem.

[megabit]

Naprawialem ostatnio taki pierwsza moja naprawa serwisowa i w dodatku sukces

btw. pieknie brzmi

[ZoltAn]

węgielek jako ślizgacz, podczas gdy w PRL-u problem trzeszczących potencjometrów był nierozwiązywalny podobnie jak zaopatrzenie ludności w papier toaletowy.

No, bez przesady! Wczesne powojenne polskie potencjometry też miały grafitowy czopik jako ślizgacz - to właśnie te, które do dzisiaj działają bez zarzutu w Pionierach, Mazurach, Stolicach i Wolach .

Niestety, produkowano je tylko do jakiegoś czasu - mianowicie wprowadzenia potencjometrów z rodziny P-102 wzorowanych na radzieckich.

Socjalistyczni "racjonalizatorzy" z Telpodu szybko poprawili radziecki niezniszczalny oryginał zastępując węglowy czopik szczoteczką złożoną z kilku równolegle ułożonych sprężystych drucików - o nacisku tak dużym, że po krótkim czasie żłobiły rowek w ścieżce oporowej i kończyło się babci sranie .

Potencjometr dawało się (czasowo...) naprawić poprzez bardzo ostrożne odlutowanie szczoteczki od rotora i ponowne przylutowanie pod kątem około 20 stopni w stosunku do pierwotnego ułożenia - tak, żeby ślizgały się po niewykorzystywanej dotychczas części ścieżki oporowej.

Wymagało to i pewnej dłoni i odpowiedniego narzędzia w postaci medycznej pincety zatrzaskowej (koherka) do równoczesnego zaciśnięcia wszystkich drucików szczotki.

A potem zaczęli produkować jeszcze gorsze gówno ze ślizgaczami w postaci fosforobrązowych blaszek z niemal punktowym przetłoczeniem, które dosłownie jak igła gramofonu szybko rzeźbiło ścieżkę oporową i taki potencjometr zaczynał trzeszczeć nawet po kilkunastokrotnym użyciu.

To właśnie była ta trzeszcząca i przerywająca zaraza montowana w polskiej radiowej masówce i częściowo w telewizorach (kontrast, jaskrawość, synchra).

Telpodowskie potencjometry z węgielkiem uchowały się jedynie w postaci wysokojakościowych cermetowych peerków dostrojczych.

[fugasi]

Radzieckie potencjometry również wykorzystywały węgielek jako ślizgacz, podczas gdy w PRL-u problem trzeszczących potencjometrów był nierozwiązywalny podobnie jak zaopatrzenie ludności w papier toaletowy. Według felietonisty "Młodego Technika" z tamtych lat Jerzego Klawińskiego szczególnie paskudnie potencjometry trzeszczały w radiu "Taraban".

[ZoltAn]

węgielek jako ślizgacz, podczas gdy w PRL-u problem trzeszczących potencjometrów był nierozwiązywalny podobnie jak zaopatrzenie ludności w papier toaletowy.

No, bez przesady! Wczesne powojenne polskie potencjometry też miały grafitowy czopik jako ślizgacz - to właśnie te, które do dzisiaj działają bez zarzutu w Pionierach, Mazurach, Stolicach i Wolach .

Niestety, produkowano je tylko do jakiegoś czasu - mianowicie wprowadzenia potencjometrów z rodziny P-102 wzorowanych na radzieckich.

Socjalistyczni "racjonalizatorzy" z Telpodu szybko poprawili radziecki niezniszczalny oryginał zastępując węglowy czopik szczoteczką złożoną z kilku równolegle ułożonych sprężystych drucików - o nacisku tak dużym, że po krótkim czasie wyżłobiały rowek w ścieżce oporowej i kończyło się babci sranie .

Potencjometr dawało się (czasowo...) naprawić poprzez bardzo ostrożne odlutowanie szczoteczki od rotora i ponowne przylutowanie pod kątem około 20 stopni w stosunku do pierwotnego ułożenia - wymagało to pewnej dłoni i użycia medycznej pincety zatrzaskowej (koherka).

A potem zaczęli produkować jeszcze gorsze gówno ze ślizgaczami w postaci przetłoczonych fosforobrązowych blaszek, które szybko rzeźbiły ścieżki oporowe i zaczynały trzeszczeć po kilkunastokrotnym użyciu.

To właśnie była ta trzeszcząca i przerywająca zaraza montowana w polskiej radiowej masówce i częściowo w telewizorach (kontrast, jaskrawość, synchra).

Telpodowskie potencjometry z węgielkiem uchowały się jedynie w postaci wysokojakościowych cermetowych peerków dostrojczych.

[futrzaczek2]

A ja na potencjometry z PRLu nie narzekam Moja metoda na regenerację nawet bardzo trzeszczącego potka jest taka:
-Otwieramy puszkę
-Suchym watkiem, papierem klozetowym etc. czyszczę ścieżkę oporową
-Psikam "Kontaktem PR"
-Przecieram ścieżkę oporową ołówkiem - tak, aby całkowicie zakrył węglową warstwę
-Zamykam puszkę i kręcę kilkaktonie ośką
Potencjometr w radiu "Śnieżka" służy mi w ten sposób blisko trzy lata i nie odważy się trzasnąć, a kręcę nim kilka razy dziennie

[cirrostrato]

Jak już potencjometr rozebrany(bo to trochę roboty jest) to warto przegiąć ten ślizgaczyk na warstwę oporową dziewiczą(w dowolną stronę).

[SP3MYT]

Witajcie,witaj Jack50,napisałes że:
DDRowskie potki były nie do zajechania ze swoim węglowym ślizgaczem.
To prawda ale nie do końca.Jedynym minusem tych potków było brak pierścienia zapobiegającego cofaniu się osi do tyłu.Po paru walnięciach w gałę puszczały delikatne nity i po ptokach.Właśnie naprawiłem taki potencjometr w lampowym wzmaku od odtwarzacza singli, made in VEB RAFENA-WERKE RADEBERG DDR ,ładna nazwa ,z roku 1962,szkoda że to cacuszko nie moje.Gość przytachał to do mnie do przeglądu i naprawy.Po za tym potek w doskonałej kondycji,ślizgacz grafitowy idealnie wyprofilowany,powierzchnia ścieżki oporowej gładka i lśniąca.Żadnych trzasków.Oś chodzi precyzyjnie z wyczuwalnym oporem dzięki smarowi który wygląda jakby był wczoraj nałożony.
Boję się tylko jednego.Że miłośnicy alpsów skumają o co chodzi i zaczną kupować MV-ki i inny sprzęt aby pozyskać tylko potki a resztę wywalą.

[ZoltAn]

Witajcie,witaj Jack50,napisałes że:
DDRowskie potki były nie do zajechania ze swoim węglowym ślizgaczem.
Boję się tylko jednego.Że miłośnicy alpsów skumają o co chodzi i zaczną kupować MV-ki i inny sprzęt aby pozyskać tylko potki a resztę wywalą.

Najciekawszym rozwiazaniem był dla mnie trzpień "zbiorczy" ślizgacza zamiast piescienia jak w innych potencjometrach.

Istna prostota (więc i dlatego niezawodność ) cepa

Tam się praktycznie nie miało co zużywać a zarazem powierzchnia styku była samooczyszczająca się przy pracy.
Kwestia braku pierścienia zabezpieczajacego: takie samo debilne rozwiązanie zastosowano w potencjometrach TESLA z gwintem fi 10mm .

W kwestii pomysłu pozyskania dedeerów z MV3 jako ekwiwalentów Alpsów: vide poczynania jednego (przynajmniej dla mnie ewidentnego ) wandala z audiostereo:

http://allegro.pl/item290069050_wzmacni ... 84_se.html

- a w tym linku cała historia owej dewastacji:

http://www.audiostereo.pl/forum_wpisy.h ... 5664&all=1

zwanej przez wandala ... rekonstrukcją

W tym ich pop.... demi monde nie tylko takie rzeczy jak rozwałka urządzenia dla pozyskania jakiegoś elementu są możliwe....

Zoltan

[SP3MYT]

Witaj ZoltAn,czytałem,łapska opadają.To jest destrukcja a nie rekonstrukcja.Nie chcę nawet myśleć ile sprzętu tak skończyło.
Wysokiej próżni w 2008 roku.