Fenomen "lampowych" głośników Triangle

[Piotr]

Zastanawiam się, czy ktoś wyjaśni mi to dziwaczne zjawisko.
Otóż słuchałem kilku starszych, podłogowych modeli zestawów głośnikowych firmy Triangle z różnymi wzmacniaczami.
Producent twierdzi, że są to głośniki przeznaczone do wzmacniaczy lampowych.
Obserwacje:
Ze wzmacniaczem lampowym (Jolida, Unison Research oraz moje wynalazki) gra przyzwoicie. Niektórym się to podoba, innym nie, ale to już kwestia gustu - ogólnie da się słuchać, brak ewidentnych wad.
Natomiast po podłączeniu jakiegokolwiek wzmacniacza tranzystorowego, a nawet hybrydy o wyjściu tranzystorowym głośniki jazgoczą jak jasna cholera. I nie jest to kwestia jakiejś magii, czy audiofilskich smaczków. Po prostu równowaga tonalna jest tak przesunięta w kierunku wysokich tonów, że przy większej gośności nie da się wysiedzieć, bez względu na zapodaną płytę. Zupełnie jakby odkręcić gałke "treble" w maksymalne położenie.

O co chodzi?
Może sytuacja nieco by się wyjaśniła po posłuchaniu wzmacniacza tranzystorowego z transformatorwym wyjściem, ale takim obecnie nie dysponuję

[Vault_Dweller]

Być może podbicie góry zostało celowo wprowadzone, bo ówczesne wzmacniacze miały dość liche pasmo przenoszenia?

[Piotr]

Ależ to są głośniki z końca lat '90, a druga para (Antal) z początku wieku XXI !
Mówiąc "starsze" miałem na mśli fakt, że nie są już produkowane, gdyż zastąpiły je nowsze modele.

[adamst_]

Może moduł impedancji tych zestawów spada w zakresie wyższych częstotliwości? Przy lampowcu niedopasowanie powoduje spadek oddawanej mocy, zaś tranzystorowiec na mniejszym obciążeniu odda większą moc, i mamy podbicie... Ale to tylko hipoteza - możliwe że palnąłem straszną głupotę...

[Piotr]

Całkiem prawdopodobne. Nie miałem okazji ich pomierzyć.

Precyzując - jeżeli impedancja byłaby mocno zależna od częstotliwości wzmacniacze o dużej rezystancji wjściowej reagowałyby na to odpowiednio osłabieniem sygnału dla spadku impedancji i wzrostem sygnału dla wzrostu impedancji.
Jeżeli skuteczniości poszczególnych dróg zostały tak dobrane, aby głośnik grał równo zasilany ze źródła o stosunkowo dużej rezystancji wewnętrznej, to po podłączeniu w miarę idealnego źródła napięcia problemy gotowe...

[gutten]

Piotr

Zjawisko o którym piszesz, dotyczy niemal wszystkich francuskich kolumn i to nie tylko tych starszych modeli: Triangle, JMLab, Cabasse, BC Acoustique. Generalnie mają przesuniętą równowagę tonalną w górę, są piekielnie analityczne, dynamiczne i mają zwykle wyjątkowo dużą skuteczność (średnio 91 dB). W nowych Triangle i BC Acoustique stosuje się w dodatku wysokotonowe głośniki tubowe, jakby komuś było mało góry.
Nie wiem z czego to wynika, może z jakiegoś przedziwnego upodobania Francuzów do szybkiego i przejrzystego dźwięku? Bo produkowany przez nich tranzystorowy "hardware" wykazuje tę samą tendencję.

Słuchałem kiedyś wysokich modeli BCAcoustique z tranzystorem i było bardzo dobrze, ale też wzmacniacz był nietypowy, bo wyposażony w trafa głośnikowe (McIntosh 6900).

[WitekJ]

Włączyć w szereg oporniki kilkuomowe i już z tranzystorowego wzmacniacza mamy lampowy.

[Lech S.]

... w szereg czego ? Gwizdka?

[WitekJ]

W szereg z wyjściem wzmacniacza.

[Piotr]

WitekJ
To bardzo racjonalny pomysł, szczególnie że głośniki są skuteczne, a wzmacniaczowi mocy nie brakuje.

Gutten
Chyba wiem co masz na myśli, ale w moim wypadku to już wykracza poza granice dobrego (czy jakiegokolwiek) smaku.
Sam lubię dźwięk jasny, bez zwalistego basu, ale nie jazgot zachwianej równowagi.

[fugasi]

Piotrze, miesięcznik "Audio" przeprowadza pomiary testowanych urządzeń. Napewno mieli na warsztacie jakieś Triangle i zamieścili wyniki, więc możesz sprawdzić jaki jest przebieg impedancji itd.

[Piotr]

Sztuczne zwiększenie rezystancji wewnętrznej wzmacniacza pomaga, i to bardzo. Najlepsze skutki daje podłączenie w szereg aż 1ohm

[gutten]

Muszę chyba odszczekać to, co napisałem powyżej o Trianglach. Dostałem właśnie do testu Magellany Cello i muszę z ręką na sercu przyznać, że są to jedne z najlepszych kolumn jakich przyszło mi w moim niespełna czterdziestoletnim życiu słuchać. A przerzuciłem ich już sporo W dodatku wykazują się niespotykaną w świecie urządzeń audiofilskich kompatybilnością: można je podłączyć do słabowitej triody, do potężnej tranzystorowej końcówki albo i do taniego amplitunera z MM, a zawsze zagrają "pełnym głosem". I tylko ta cena boli...

[Piotr]

A jak wypada ich "stereofonia", czyli wielkość pozornej sceny muzycznej? Jak dla mnie jej niedostatki do zupełnego braku włącznie są głównym grzechem Triangli. Słuchałem Itoh, Antali i jeszcze kilku nowych wynalazków i w zależności od wzmacniacza było źle, albo jeszcze gorzej. Mogłem zamykając oczy bardzo dokładnie wskazać gdzie znajdują się kopułki, a za to ze środka pomiędzy głośnikami nie dobiegało nic. Powodowało to nieprzyjemne zjawisko rozdwojenia, szczególnie dokuczliwe przy nagraniach z instrumentem, lub głosem solowym.

[gutten]

W przypadku Magellanów stereofonia jest absolutnie bez zarzutu, a podejrzewam że efekty mogłyby być jeszcze lepsze, gdybym miał większy i bardziej dostosowany akustycznie pokój. Stoją u mnie w dwudziestu metrach, a to dla tych kolumn absolutne minimum.
Trochę mnie dziwi takie podejście producenta, który wszystko co najlepsze wpakował do najwyższych modeli , a serię budżetową sobie ewidentnie odpuścił. Zwróciłem już na to uwagę na Audio Show, kiedy większe Magellany z JJ Electronics grały fantastycznie, a w pokoju obok stały bodajże Antalle i przeraźliwie zgrzytały
Zupełnie inne podejście ma np. Dynaudio, gdzie już w brzmieniu najtańszych kolumn można odnaleźć wiele cech wyższych i bardziej zaawansowanych konstrukcji. Zresztą podstawą wszystkich serii są te same głośniki, tylko różnie aplikowane, z niewielkimi zmianami konstrukcyjnymi. A Magellany mają już zupełnie inne przetworniki niż seria Espirit.