cirrostrato pisze: pn, 21 września 2020, 08:14
ECC83 pisze: ndz, 20 września 2020, 15:23
Czy te diody prostownicze z nakrętką umieszczone w zasilaczu fabrycznie są tak luzem i trzymają się na swych wyprowadzeniach?
Natrafiłeś na jedną z napraw na cito, w ZURiT czas to pieniądz więc wsadzało się co pod ręką
Oryginalnie stosowano w telewizorach z tamtej epoki blok prostowniczy PK220/06 zawierający niemalowane i nieoznaczone diody z serii DK60-62 w liczbie zależnej od napięcia przebicia pojedynczej diody:
download/file.php?id=50659&mode=view
Odopwiednią płytkę możesz dociąć wg rysunku, aby przypominało to oryginał.
Z ciekawostek układowych w tym konkretnie TV: na górnej płytce Z23 nie ma pośrodku PCB transformatora symetryzatora impulsów linii (symetryzatorem jest transformator WN), wcześniej były dwa (różne) wykonania układowe a fizycznie trafka były na rdzeniu EI lub na karkasie polistyrenowym podobnym jak w filtrach pośredniej, czasem dedykowany schemat nie uwzględniał tej zmiany
Transformator symetryzujący impulsy synchronizacji linii (TSLK) na rdzeniu blaszanym stosowano wraz z obwodem generatora linii z wystającym długim
paluchem zawierającym rdzeń ferrytowy umieszczonym w aluminiowym kubku ekranującym zapożyczonym z filtrów p.cz. w odbiornikach zunifikownych pierwszej generacji (Fiord, Zefir) oraz drugiej generacji (Ametyst S, Tosca Lux, Beryl 101). W odbiornikach tych występowała na schemacie lampa PCL85 w generatorze ramki oraz PCL84 we wzmacniaczu wizji. Impulsy porównawcze z TVL doprowadzano do detektora fazy z EAA91 niesymetrycznie.
Trzecia generacja odbiorników (np. Ametyst 1012, Beryl 102 a także tematyczny Neptun 212) cechowała się wzmacniaczem wizji na lampie PFL200 a w generatorze ramki wg schematu występowała lampa PCL805 (w praktyce mogło być różnie ponieważ ta ostatnia mogła podczas napraw zastępować PCL85 w starszych odbiornikach i na odwrót). Ta generacja odbiorników zawierała zmodyfikowany zespół synchronizacji zawierający zamiast TSLK - rezonansowy separator impulsów synchronizacji poziomej (TIS-1) i zmniejszony z 33k do 15k rezystor obciążenia w anodzie triody ECH84. Obwód separacyjny nie pełnił funkcji symetryzatora, w zamian za to doprowadzano do detektora fazy symeryczne impulsy porównawcze, czerpane z TVL. Anaalogiczne rozwiązanie, choć już z selektorem i detektorem fazy na półprzewodnikach przetrwało jeszcze w "Librach". Obwód generatora linii (G4-TV) był nieekranowany, taki jak widać na zdjęciu po prawej. Ale identycznego z wyglądu obwodu separatora TIS-1 nie widać, mimo że na schemacie on występował. Czy na płytce nie ma śladów po jego wylutowaniu podczas prowizorycznej naprawy? Bez niego synchronizacja ma szansę jakoś działać, ale gorzej.
podobnie jak na dolnej płytce Z13 wyeliminowanie (oszczędności w końcowej erze Gierka, kawał pośredniej lampa/filtr/ elementy RC zastąpione zworą z drutu.....) drugiej lampy EF183 w pośredniej.
Taki skrócony wzmacniacz p.cz. wizji, pozbawiony jednej lampy EF183 i jednego filtru pasmowego (zawierającego również pułapkę na 40MHz); ubytek wzmocnienia częściowo kompensowało użycie lampy EF184 w miejsce EF80 w ostatnim stopniu p.cz) stosowany był w nielicznych odbiornikach tzw. klasy popularnej (Lazuryt 105 i 106). Neptun 212 zalicza się jak widać do klasy standardowej, skoro ma pełnowartościowy tor p.cz. wizji.