Moderatorzy: gsmok, tszczesn, Romekd, Einherjer, OTLamp
Nie mogłem wytrzymać żeby nie wtrącić swoich pięciu groszy. Identyczna sytuacja, upierdliwy klient, kończąca się gwarancja i codzienne reklamacje. A to zielony jest za zielony, czerwony za niebieski itd. Wszyscy koledzy w zakładzie mieli z tym klientem na pieńku, paru się omal nie pobiło. W końcu padło na mnie jako wyjątkowo spokojnego, uzbroiłem się w nerwy i poszedłem. Na dzień dobry oczywiście grzecznie przyznałem klientowi że faktycznie zielony jest za zielony i zaproponowałem żeby usiadł naprzeciwko ekranu i dyrygował. Ja w tym czasie opukując nasadą srubokręta kineskop od tyłu pytałem, dobrze teraz? Oooo jeszcze troszeczkę mówił klient, po czym rozstaliśmy się w przyjacielskiej atmosferze. Oczywiscie TV był cały czas pełnosprawny a pomysł nie był mój tylko odziedziczony po jakimś starszym koledze.Jado pisze:a pamiętam taki przypadek - jeszcze z czasów ZURT'u. Koledzy opowiadali, jak kiedyś przyszedł upierdliwy klient z rozstrojonym radiem - ciągle mu coś tam nie pasowało, coś mu źle grało.
Witam Kolegów. Nie jestem audiofilem, ale chcę wtrącić swoje trzy grosze w sprawie opisanej przez Kolegę gsmoka. Chodzi zapewne o program TV z końca lat '70 (nie radiowy - to istotne) pt. "Jest tak, jak się państwu zdaje". Wystąpili tam trzej panowie, z których Zdzisław Sierpiński był krytykiem muzycznym sensu stricte, tzn. dziennikarzem "Życia Warszawy" , Jan Weber szefem redakcji muzycznej radia, potem telewizji, oraz trzeci - Grzegorz Michalski, muzykolog, świeżo po konserwatorium warszawskim, późniejszy minister kultury w rządzie chyba Tadeusza Mazowieckiego albo Jana Krzysztofa Bieleckiego. Pokazano im trzech różnych skrzypków, m.in. Konstantego Kulkę, grających ten sam utwór i poproszono o ocenę. Opinie były podobnie zróżnicowane, ze wskazaniem na Kulkę. Wtedy prowadzący stwierdził, że za każdym razem naprawdę grał Konstanty Kulka, powodując niemałą konsternację. Jan Weber zachował się jak dżentelmen, mówiąc, że "dał się podejść" natomiast pan Sierpiński pozostał przy swoim zdaniu i jak się później okazało, miał rację! Rzeczywiście, za każdym razem była odtwarzana gra Kulki, ale były to trzy różne nagrania! Znam całą tę historię, byłem bowiem motażystą w TVP i pamiętam, że autor programu musiał się mocno tłumaczyć. Morał - warunki takich testów muszą być matematycznie sprawiedliwe i sprawdzalne. Przepraszam za przydługi tekst, ale bardzo lubiłem Pana Jana Webera i jego programy w radiu (np. Reminiscencje muzyczne) a ponieważ On nie może się już bronić - robię to za niego.gsmok pisze:A przy okazji. Pamietacie "aferę" ze ślepymi testami, którym swego czasu (koniec lat 80-tych) w Polskim Radio poddano kryrtyków muzycznych - był tam na pewno Jan Weber. Okazało sie, że ocena wykonania odtwarzanego z nagrania utworu zależała od nazwiska wykonawcy, o którym oceniający krytycy byli informowani - a co ciekawe do odsłuchu puszczany był cały czas jeden i ten sam wykonawca
lukasz_t pisze:Ja jeszcze wtrącę swoje pięć groszy. Gdzieś czytałem(może ktoś wie więcej, niech powie), rozchodzi się mianowicie o inna stronę zagadnienia brzmień stradivariusa, jakiś profesor(chyba) z Gdańska, doszedł do wniosku(to zostało zbadane), by z instrumentu wyszedł dźwięk o klasie jakim są stradivariusy, musi być wszystko odpowiednio napięte(drewno), coś w myśl strzały wychodzącej z łuku(tak to zapamiętałem). Mogłem coś przekręcić(chociaż wiek młody to świeżość umysłu gdzieś uleciała - ale była, na pewno była...). W każdym bądź razie jak ktoś też natknął się na artykuł, przeczytałbym go jeszcze raz.