trafo dla 2xEL84 PP Hi-Fi

[KaKa]

Rozumiem, że doświadczeniem potrafisz pominąć to że gruby drut układa się gorzej niż cieńszy?
Co do parametrów blach to może podaj chociaż grubość i materiał.
Wtórne łączymy równolegle, bo:
a) Napisał Zibi wyżej
b) Zjawisko naskórkowości

BTW, co to za rdzeń? Bo chyba coś pominąłem?

[Pyra]

...po nawinięciu będę mógł trochę poeksperymentować nad optymalnym rozwiązaniem... Wyprowadzenia robię na tyle długie, że możliwe będą także różne krzyżówki.

Tylko, że widzisz.... sekcje jednej połówki nawija się w lewo a drugiej w prawo (chodzi o połówki układowe a nie karkas).... to trochę ogranicza przełączania. Ale ponoć nie ma rzeczy niemożliwych

Tu masz mały przykład na wykonanie trafa http://www.ecclab.com/start.php3?ID=3

[Piotr]

Te wielkości "optymalne" to raczej mitologia...

Mimo wszystko proponuję zajrzeć w charakterystyki. Nie KT88, tylko EL84 (wiem, że podobne, tyle że nie bardzo ).
Tak się składa, że przy zastosowaniu tej ostatniej w miarę zwiększania procentu wspólnego uzwojenia dość szybko obniża się moc maksyma.

[Andrew]

...widzisz kaka, układanie drutu to kwestia wprawy. Mnie to nie sprawia problemów.
Co do łączenia uzwojeń wtórnych - to brak jest teoretycznych przesłanek przemawiających akurat za łączeniem równoległym. Jeśli już dzielimy włos na czworo, to łączenie równoległe jest gorsze, gdyż w przypadku drobnych asymetrii czterech uzwojeń pojawiają się prądy wyrównawcze między nimi, powodując straty mocy proporcjonalne do wielkości asymetrii... Efekt naskórkowości zaś w tym przypadku moim skromnym zdaniem nie jest wart analizy z uwagi na rząd wielkości.

[traxman]

Łączenie równoległe bierze się chyba z wygody przy produkcji - odpowiednie początki i końce uzwojeń lądują z jednej strony karkasu, przy szeregowym, trzeba by przeplatać, co powoduje niepotrzebne zmniejszanie miejsca w karkasie. Zjawisko naskórkowości faktycznie przy tych częstotliwościach i mocy transformatora nie będzie istotne. Przy 20kHz wnika na ok.0.5mm co daje ok. d=1.0 i raczej grubszym drutem się nie nawija wtórnego.

[Jasiu]

Czołem.

Te wielkości "optymalne" to raczej mitologia...

Mimo wszystko proponuję zajrzeć w charakterystyki. Nie KT88, tylko EL84 (wiem, że podobne, tyle że nie bardzo ).
Tak się składa, że przy zastosowaniu tej ostatniej w miarę zwiększania procentu wspólnego uzwojenia dość szybko obniża się moc maksyma.

Jak masz jakieś porządnie zrobione to pokaż - bez tego opowiadanie jest dokładnie o niczym. Wielokrotnie widziałem "mitologiczne optimum" dla EL84 właśnie jako duży procent wspólny - 43% i żadnego specjalnego spadku mocy jakoś nikt nie raportował... Tajemnica tej magicznej wielkości chyba polega na tym, że Hafler i Keroes zastosowali właśnie taką w swoim pierwszym wzmacniaczu - i tak zostało. Coś mi się też kojarzy artykuł (chyba też ich), w którym próbowano badać ten nieszczęsny procent, ale zupełnie bezsensownie - najpierw dobrano punkt pracy i impedancję obciążenia dla 43%. Następnie zmieniano procent wspólny, ale nie ruszając punktu pracy i obciążenia. Nie dziwota, że przy 43% było najlepiej...

Jasiu

[Piotr]

Jak masz jakieś porządnie zrobione to pokaż

Nie masz zwykłych charakterystyk anodowych dla różnych napięć drugiej siatki? To do wyznaczania punktu pracy i mocy układu UL w zupełności wystarczy. Nie mówię tu o analizie zniekształceń, bo najpierw musi być co zniekształcać

[Jasiu]

Jak masz jakieś porządnie zrobione to pokaż

Nie masz zwykłych charakterystyk anodowych dla różnych napięć drugiej siatki? To do wyznaczania punktu pracy i mocy układu UL w zupełności wystarczy. Nie mówię tu o analizie zniekształceń, bo najpierw musi być co zniekształcać

Napisałem: porządnie zrobione. Rodziny krzywych składanych z paru punktów na krzyż to zupełnie nie są porządnie zrobione charakterystyki.

Jasiu

[Piotr]

Ależ tu nawet nie potrzeba kilku punktów. Wystarczy jeden. Byle odpowiadał chwilowemu napięciu Ug2 przy maksymalnym wysterowaniu. Bardzo dobre porówniania robi się na charakterystykach Ia(Ua) przy parametrze Ug2 i Ug1=0.

[KaKa]

...widzisz kaka, układanie drutu to kwestia wprawy. Mnie to nie sprawia problemów.

Nie chce mnie się teraz, ale jak pójdę do warsztatu to wrzucę zdjęcia cewek retarderów do autobusów. Drut bagatelka 3.5mm. Chętnie Cię zatrudnimy do nawijania, wszak masz wprawę . Ja też trochę traf nawinąłem (głośnikowych też) i nadal twierdzę, że wygodniejsze jest łączenie równoległe. Prądy wyrównawcze można pominąć również ze względu na rząd wielkości. Ale wypełnienie okna wypada dużo korzystniejsze przy cieńszym drucie. I tutaj żadna wprawa nie ma nic do rzeczy, mogę udowodnić matemtycznie jak trzeba

[wladl]

Za cieńszym drutem i łączeniem równoległym przemawia jeszcze lepsze sprzężenie między uzwojeniami. Jak pisze kolega KaKa, lepsze wypełnienie karkasu i mniej "jałowej' przestrzeni między zwojowej. Na grubym drucie za duże okienka się robią i kolejna warstwa szpetnie się układa.

[traxman]

OT.

wrzucę zdjęcia cewek retarderów do autobusów..

Proszę wrzuć albo tu, albo na priva, kiedyś musiałem zrobić stabilizację momentu odwijania rolki, ale brak wiedzy zakończył się zwykłym hamulcem mechanicznym (z "żelazka" - przednie koła Cinquecento), ale było to rozwiązanie na poziomie jaskiniowca. Może masz rysunek całego retardera, zawsze myślałem, że tam jest jakaś hydraulika, a tu się okazuje, że elektryka.

[Jasiu]

Ależ tu nawet nie potrzeba kilku punktów. Wystarczy jeden. Byle odpowiadał chwilowemu napięciu Ug2 przy maksymalnym wysterowaniu. Bardzo dobre porówniania robi się na charakterystykach Ia(Ua) przy parametrze Ug2 i Ug1=0.

Proszę Cię zatem o wyznaczenie "z jednego punktu" oddawanej do obciążenia mocy przy wspólnym uzwojeniu 20%, 30% i 40% i następujących założeniach: nie przekraczamy katalogowych Uamax=300V, Ikmax=65mA. Przyjmujemy: klasa AB, Ispoczynkowy=0.2*Imax, hmax=5% Oczywiście w każdym przypadku przy optymalnym obciążeniu i punkcie pracy. Jeżeli Ci się uda, stawiam Amarullę, a to duża ofiara, bo wyjątkowo lubię ten płyn

Jeżeli Ci to ułatwi życie wybierz jakieś inne założenia, byle konkretne i sensowne.

Pozdrawiam,
Jasiu

[Piotr]

Proszę Cię zatem o wyznaczenie "z jednego punktu" oddawanej do obciążenia mocy przy wspólnym uzwojeniu 20%, 30% i 40% i następujących założeniach: nie przekraczamy katalogowych Uamax=300V, Ikmax=65mA. Przyjmujemy: klasa AB, Ispoczynkowy=0.2*Imax, hmax=5% Oczywiście w każdym przypadku przy optymalnym obciążeniu i punkcie pracy. Jeżeli Ci się uda, stawiam Amarullę, a to duża ofiara, bo wyjątkowo lubię ten płyn

Sprawa pewnie rozbije się o znaczenie sformułowania "z jednego punktu".
Ale niech będzie, jak tylko wrócę z Kalisza, gdzie chwilowo mnie wywiało i będę miał dostęp do moich katalogów, to podejmę wyzwanie

[Andrew]

Dzięki, pyra, za uwagę o zmianie kierunku nawijania. To rzeczywiście będzie idealne rozwiązanie z punktu widzenia zachowania symetrii uzwojeń. Załączam nowy, poprawiony szkic. Przy okazji - zacząłem już nawijać i muszę zacząć od nowa... Poza zmianą kierunku muszę stosować cieńsze przekładki między warstwami uzwojeń i cieńszy drut na wtórne - DNE0,65 jest trochę za gruby - robi się ciasno...
Kaka - jeśli już zaczęliśmy się licytować, to nawijałem także płaskownikiem z twardej miedzi 3,5x2,5 mm, z sukcesem . Nawijałeś trafusie dla par EL84 Hi-Fi, jeśli tak, to jestem ciekawy, jaką dałeś liczbę zwojów uzw. pierwotnego dla danego rdzenia i jaki był efekt, bo w moim projekcie trochę zastanawia mnie spora liczba zwojów uzw. pierwotnego, będzie spora indukcyjność i w związku z tym obawiam się spadku góry pasma... Będę wdzięczny za merytoryczne uwagi. Moje rdzenie wykonane są z blach grubości ok. 0,3 - 0,35mm na oko, wykonane w latach 80-tych. Pozdrawiam.