Z innej beczki - mikrofonujący tranzystor o_O

Piotr · Post autor: **Piotr** » sob, 21 kwietnia 2007, 23:24

Dzięki za wyjaśnienie

fugasi · Post autor: **fugasi** » śr, 25 kwietnia 2007, 11:43

Skoro już o tranzystorach zachowujących się (niegrzecznie!) jak lampy, to ja zapytam o żywotność półprzewodników. W ogóle - diod, tranzystorów itd. Lampy z upływem czasu tracą emisję - a półprzewodniki? Czy są wieczne czy zużywają się? A co jeśli nie będą pracować tylko leżeć na półce, np. ile wart (w sensie technicznym, nie merkantylnym) będzie za parę lat 70-letni NOS germanowy TG5?

_idu · Post autor: **_idu** » śr, 25 kwietnia 2007, 11:56

fugasi pisze:Skoro już o tranzystorach zachowujących się (niegrzecznie!) jak lampy, to ja zapytam o żywotność półprzewodników. W ogóle - diod, tranzystorów itd. Lampy z upływem czasu tracą emisję - a półprzewodniki? Czy są wieczne czy zużywają się? A co jeśli nie będą pracować tylko leżeć na półce, np. ile wart (w sensie technicznym, nie merkantylnym) będzie za parę lat 70-letni NOS germanowy TG5?

Dyfuzji nie można uniknąć. Uszkodzeń struktury krystalicznej pod wpływem zmian temperatury również nie da sie uniknąć (chyba że trzymać w termostacie). Składniki obudowy będą reagować z półprzewodnikiem. Doprowadzenia też zrobią swoje dzięki dyfuzji i reakcjom chemicznym.

Nic nie jest wieczne.....

Boski Miszcz

Z półprzewodnikami jest trochę podobnie-jeżeli ich punkty pracy będą graniczne czyli np prądy i napięcia będą na granicy wytrzymałości podanej przez katalogi i w dodatku w wyższej temperaturze niż to jest zalecane to można mieć pewność że takie urządzenie nie podziała zbyt długo, a jeśli punkty pracy tranzystorów,diod, IC itp. są obliczone tak że np mamy jeszcze powiedzmy tak z 30% zapasu do wartości granicznych i urządzenie jest zaprojektowane poprawnie to będzie ono pracować dłuuuugo a o jego awaryjności będą decydować jedynie jakieś ukryte wady podzespołów itp.

Piotr · Post autor: **Piotr** » śr, 25 kwietnia 2007, 16:50

Boski Miszcz pisze:jeśli punkty pracy tranzystorów,diod, IC itp. są obliczone tak że np mamy jeszcze powiedzmy tak z 30% zapasu do wartości granicznych i urządzenie jest zaprojektowane poprawnie to będzie ono pracować dłuuuugo

Z mojego doświadczenia wynika, że dla półprzewodników zapas powinien być znacznie większy, szczególnie w zakres mocy.
Tranzystory opisane w katalogu jako 125W, zastosowane w stopniu klasy A przy rozpraszaniu 70W rzadko pracowały dłużej, niż dwa tygodnie. Chłodzenie było poprawne (Tc<60st.)

Post autor: **tszczesn** » śr, 25 kwietnia 2007, 17:46

Piotr pisze:
Boski Miszcz pisze:jeśli punkty pracy tranzystorów,diod, IC itp. są obliczone tak że np mamy jeszcze powiedzmy tak z 30% zapasu do wartości granicznych i urządzenie jest zaprojektowane poprawnie to będzie ono pracować dłuuuugo
Z mojego doświadczenia wynika, że dla półprzewodników zapas powinien być znacznie większy, szczególnie w zakres mocy.
Tranzystory opisane w katalogu jako 125W, zastosowane w stopniu klasy A przy rozpraszaniu 70W rzadko pracowały dłużej, niż dwa tygodnie. Chłodzenie było poprawne (Tc<60st.)

A w jakim zakresie napięc pracowały? Bo elementy bipolarne żre przebicie wtórne, obszar bezpiecznej pracy podany w katalogu (SOA) nie jest ograniczony tylko mocą, prądem i napięcem kolektora, ale własnie i przebiciem wtórny,.

Co do starzenia półprzedowników - nie amiętam wzorów na prędkośc dyfuzji w ciele stałym, ale myślę, że jakikolwiek wpływ może mieć dla najnowszych układów cyfrowych z bramką liczoną w ułamkach mikrometra, a nie dla elementów, gdzie rozmair struktury to były milimetry, jak w TG5 czy BC107 :)

adamst_ · Post autor: **adamst_** » śr, 25 kwietnia 2007, 18:00

Na jakiejś stronie poświęconej naprawom syntezatorów wyczytałem, że CMOSom serii 4000 wyprodukowanym w latach '70 właśnie mija 'termin ważności' ze względu na dyfuzję, powodującą zwarcia bramek z podłożem.

Piotr · Post autor: **Piotr** » śr, 25 kwietnia 2007, 20:02

tszczesn pisze:A w jakim zakresie napięc pracowały? Bo elementy bipolarne żre przebicie wtórne, obszar bezpiecznej pracy podany w katalogu (SOA) nie jest ograniczony tylko mocą, prądem i napięcem kolektora, ale własnie i przebiciem wtórny,.

Pracowały przy bardzo niskich napięciach - 50V na szeregową parę, czyli po 25V w punkcie pracy. Poza tym były to tranzystory polowe. Nie pamiętam w tym momencie, które dokładnie, ale coś z rodziny IRF.

Post autor: **tszczesn** » śr, 25 kwietnia 2007, 22:45

adamst_ pisze:Na jakiejś stronie poświęconej naprawom syntezatorów wyczytałem, że CMOSom serii 4000 wyprodukowanym w latach '70 właśnie mija 'termin ważności' ze względu na dyfuzję, powodującą zwarcia bramek z podłożem.

Wiesz, podobno EPROMY miałý trzymac 10 lat dane. Ja jeszcze nie widziałem samorosprogramowanego EPROMa, naweyt w 20-toletnich urządzeniach. Ciekawy jestem ile ich (tych scalaków) naprawdę się wtedy uszkodzi...