Konsola stereofoniczna

[Pixel]

Wyszła z tego niezła dyskusja ale czy to się nam podoba czy nie ten przyrząd służy do gratowania... sprawdzone w kilku źródłach.

[kubafant]

Skoro już omówiliśmy temat gratownika pozwolę sobie wrócić do zagadnienia wyjściowego, tj. tytułowej konsoli. Prace posuwają się bardzo powoli, ze względu na prowadzony równolegle mały remont tokarki, ale coś tam działam.

Na ten moment przykręciłem do chassis i paneli wszystkie przygotowane podzespoły. Po okablowaniu panelu tylnego z gniazdkami sygnałowymi przykręcę go do chassis i w ten sposób konstrukcja mechaniczna będzie zakończona. Tak będzie wygodniej - jest do wykonania bardzo dużo lutów, a po przykręceniu panelu do reszty drastycznie pogorszy się dostępność do wyprowadzeń gniazdek DIN.

Przyznam Kolegom, że jestem bardzo zadowolony z konstrukcji mechanicznej urządzenia, i to w dwojaki sposób. Po pierwsze - koncepcja jest dobra: konstrukcja jest mocna, sztywna i bardzo solidna mimo wykonania jej z cienkiej (1 mm!) blachy aluminiowej; usztywniają ją prostopadłe gięcia (które są pomyślane w ten sposób, że tylko dwa gięcia są tak naprawdę krytyczne, a reszta jest mniej istotna i nie wymaga tak dużej dokładności) oraz profile duralowe stanowiące boki chassis. Są one zarazem na tyle grube, że bez problemu mogłem wykonać w nich gwintowane otwory pod przykręcenie blachy dolnej (jeszcze nie wyciętej) oraz górnej, stanowiących osłonę wnętrza wzmacniacza przed kurzem i łapkami użytkowników (niespodziewających się wcale jak bolesne może być rozładowanie kondensatorów zasilacza anodowego przez oporność własnego ciała ). W blasze 1 mm gwint byłby niepewny: zmieściłyby się tylko dwa zwoje standardowego gwintu M3x0,5. Natomiast profile mają grubość ścianki 2,0 mm i cztery zwoje, które można naciąć na tej grubości są już dość mocne.
Po wtóre, staranne wykonanie, zwłaszcza na etapie trasowania otworów oraz gięcia, zaprocentowało łatwością i bezproblemowością montażu. Po pilnik iglak (celem korekcji niezgodności otworów) musiałem sięgać 2 razy, słownie: dwa. Wszystko pasuje, nic nie pręży, nic się nie nagina... nareszcie.

Podsumowując, ta koncepcja budowy mechanicznej sprawdziła się w moich oczach i będzie u mnie kontynuowana w następnych urządzeniach tego typu.

Przykręciłem do chassis kondensatory elektrolityczne, dławik oraz transformator, a także papierowo-olejowe radzieckie kondensatory blokowe, które będą filtrowały napięcie dla siatek ekranujących EF86. Muszę jeszcze wykonać i zamontować (pod wspomnianymi kondensatorami jest miejsce, a i otwory i śruby są, więc nie trzeba będzie dziurawić chassis) niewielką łączówkę, do której przylutuję wyprowadzenia uzwojeń sieciowych transformatora; mimo że przełącznik napięć zasilających, do którego powinny być one przyłączone znajduje się w bezpośrednim sąsiedztwie transformatora, to jednak przewody jakie raczyli zostawić w fabryce (jest to transformator używany, nie nawijany przeze mnie - wybrałem go dla pasujących parametrów oraz eleganckiego wyglądu) mają niedostateczną długość i musiałbym je sztukować, co u mnie nie przejdzie. Wyprowadzę je więc na sąsiadującą z transformatorem łączówkę, a stamtąd poprowadzę przewody rozchodzące się do włącznika sieciowego, gniazdka bezpiecznika oraz wybieraka napięć zasilania. Taki numer nie będzie potrzebny w przypadku pozostałych uzwojeń (wtórnych), gdyż podstawka lampy prostowniczej, do której będą wszystkie podłączone znajduje się w bezpośrednim sąsiedztwie transformatora.

Zapraszam do obejrzenia kilku fotografii, które przedstawiają postępy prac.

Pozdrawiam!
Jakub

[Einherjer]

Ładna rzecz, faktycznie jak z epoki. Podoba mi się dbałość o szczegóły --- śruby z pojedynczym nacięciem na łbie na przykład

[kubafant]

Ładna rzecz, faktycznie jak z epoki. Podoba mi się dbałość o szczegóły --- śruby z pojedynczym nacięciem na łbie na przykład

Dzięki, staram się. Dbałość o szczegóły jest dla mnie sprawą fundamentalną: efekt końcowy jest to suma szczegółów i ich dopracowania (bądź nie). Jeżeli zastosuję współczesne śrubki z żelaznego, z nacięciem pod krzyżak i w paskudnym świecącym ocynku, to co ja będę mógł mówić o epoce? Każdy element jest stary, poza tymi, które są z konieczności współczesne. Tekstolit jest współczesnej produkcji, takież są nitowane kołeczki lutownicze - i to widać. Niestety nie mam dostępu do starych zapasów tekstolitu (miał inną barwę) czy NOS kołeczków. Blacha też jest współczesna, ale na szczęście nie różni się zbyt mocno od tej dawniejszej (tak przypuszczam ).

Śrubki są częściowo z MIGa (mam do wyboru dość duży asortyment: różne łby, walcowe, kuliste, stożkowe, różne długości, oczywiście wszystkie z nacięciem pod wkrętak prosty), częściowo ze starych zapasów, których udało mi się kupić kilkanaście kilogramów; śrubek, nakrętek, podkładek, itd.
Akurat słusznie zwróciłeś na nie uwagę - łby śrub uważam za jeden z najistotniejszych detali, budujących (bądź nie) klimat epoki.

Pozdrawiam,
Jakub

[Thereminator]

Klasyczny wygląd, ale wykonanie na wyższym poziomie estetyki niż większość krajowych sprzętów z epoki. Jeszcze nie skończone a już cieszy oko.

[Locutus]

Ładny "klimatyczny" sprzęt.
Ale kondensatory KSE w torze audio ?

[Pixel]

Podrzucam hasło "nitonakrętki i nitośruby" skoro wspomniałeś o problemach z grubością blach i wykonaniem w nich gwintów.
Przy powtarzalnych otworach pod cokoły lamp warto zaopatrzyć się w wykrojnik(i) fakt nie są tanie ale wiercenie w cienkiej blasze to uciążliwa czynność.

O których kondensatorach mowa? szykuję się do wymiany kondensatorów w torze radiowym swojego odbiornika i nie chcę popełnić błędu zwłaszcza, że według opisu spełnia ono normę hi-fi.

[kubafant]

Klasyczny wygląd, ale wykonanie na wyższym poziomie estetyki niż większość krajowych sprzętów z epoki. Jeszcze nie skończone a już cieszy oko.

Dzięki za miłe słowo. Myślę, że zasadnicza różnica opiera się na fakcie, że zakłady Unitry to były fabryki sprzętu masowego, a mój przedwzmacniacz powstaje w jednym egzemplarzu i przez to mogę go maksymalnie dopieścić

Mam pewien dylemat jakie przewody zastosować - dostępu do starych przewodów NOS, na szpulach nie mam, a korzystanie z odzyskiwanych może dać niepewny rezultat. Nie piję tu do ich trwałości czy wytrzymałości dielektrycznej, nie nie; mimo że mam ich dość dużo, są to kawałki różnej długości i różnych rodzajów. A absolutnie nie chcę, aby urządzenie sprawiało wrażenie złożonego z przypadkowych części wygrzebanych z szuflady.
A może są dostępne jakieś godne przewody produkowane współcześnie?

Ładny "klimatyczny" sprzęt.
Ale kondensatory KSE w torze audio ?

Dziękuję Piotrze za tę uwagę. Rzeczywiście, kondensatory KSE w torze sygnałowym mogą się wydawać kontrowersyjne, ale z drugiej strony są w nim również k. elektrolityczne, o bez porównania gorszych parametrach i ten fakt jest akceptowany, jako że nie da się ich wyeliminować. No, nigdy nie mów nigdy, ale rozsądnym nakładem nie da się ich wyeliminować.
Problemem z kondensatorami sprzęgającymi w sprzęcie robionym na epokę jest to, że właściwie nie ma co zastosować oprócz KSE. Jakie inne kondensatory z Miflexu sugerowałbyś dać? Wiadomo, KsF. I spokojnie, doczekacie się Koledzy i takiego sprzętu, gdzie wszystkie kondensatory w torze audio będą polistyrenowe, ale to nie tym razem. Ale sprzęt już jest w planach!
Słowem, do wyboru były KSE albo MKSE. Wybór oczywisty, wiadomo. Podzespołów współczesnych nie brałem pod uwagę.

Podrzucam hasło "nitonakrętki i nitośruby" skoro wspomniałeś o problemach z grubością blach i wykonaniem w nich gwintów.
Przy powtarzalnych otworach pod cokoły lamp warto zaopatrzyć się w wykrojnik(i) fakt nie są tanie ale wiercenie w cienkiej blasze to uciążliwa czynność.

Dzięki za podpowiedź, ale do wykonania otworów w blasze zaprzągłem wodę! Jedynie drobne otwory, które łatwiej wykonać niż nanieść ich wymiarowanie na rysunek techniczny wykonałem samemu wiertarką precyzyjną Heckert (która będzie jeszcze bardziej precyzyjna, bo obecnie jej wrzeciono jest szlifowane w narzędziowni).

O których kondensatorach mowa? szykuję się do wymiany kondensatorów w torze radiowym swojego odbiornika i nie chcę popełnić błędu zwłaszcza, że według opisu spełnia ono normę hi-fi.

Spokojnie, żaden z wymienionych typów kondensatorów nie wprowadza zniekształceń, które miałyby wyrzucić Twój sprzęt z klasy HiFi czy były w ogóle mierzalne popularnym sprzętem typu PMZ-11. Różnice są bardzo subtelne, a wprowadzane zniekształcenia (poza skrajnymi przypadkami, jak ceramika) pomijalne wobec zniekształceń wprowadzanych przez elementy aktywne (lampy, tranzystory). Jeżeli Cię to interesuje, to poszukaj na forum tematu (bodajże Kolegi RomkaD) o zniekształceniach wprowadzanych przez różne rodzaje kondensatorów. Było tam obszerne omówienie, pomiary, tabele, wykresy - słowem, temat wyczerpany, księga zamknięta.

Pozdrawiam serdecznie,
Jakub

[Jado]

Brawo Kuba

Bardzo ładna robota i dbałość o szczegóły. Podobają mi się napisy wybite na blasze - jak domyślam się numeratorem (właściwie to chyba powinno się powiedzieć alafanumeratorem, bo tu mamy i litery, i cyfry). Czy blacha nie miała tendencji do odkształceń pod wpływem wybijania?
A propos tekstolitów o lepszych kolorach - na Rzecznej nie było takich w bardziej brązowych kolorach? Tam chyba mają stare zapasy (podobno).
Z czasem chyba tekstolit powinien zmienić barwę, bo widywało się takie bardziej żółte wewnątrz, a brązowe na zewnątrz.
Ta czerwona farba wygląda rzeczywiście jak oryginalna z Unitry czy innej dawnej fabryki - to jakiś specjalny rodzaj czy po prostu dobrałeś tylko kolor?
Czy w oryginale to była po prostu farba nitro?

Ładne przewody kiedyś kupiłem na Wolumenie - twardy drut cynowany, w izolacji a'la igielitowej. Niestety tych gości co to sprzedawali od dłuższego czasu nie widuję na Wolumenie (ojciec i syn z duża ilością wyrobów gumowych oraz koszulek termokurczliwych - mieli takie ładne przewody w krążkach o różnych kolorach). Kiedyś też pan Sławek (ten co handluje demobilem wojskowym) miał niezłe zwoje drutu podobnego typu. Jakby go spytać, to może jeszcze będzie miał? Ale może masz na myśli jeszcze jakiś inny rodzaj przewodów?

Reasumując - narzekamy na młodych, ale tutaj trafił nam się młody co lepiej robi niż niejeden stary

[kubafant]

Dziękuję za miłe słowo

Podobają mi się napisy wybite na blasze - jak domyślam się numeratorem (właściwie to chyba powinno się powiedzieć alafanumeratorem, bo tu mamy i litery, i cyfry). Czy blacha nie miała tendencji do odkształceń pod wpływem wybijania?

Napisy na chassis wykonałem za pomocą wybijaków (stempli) z pojedynczymi literami/cyframi. Pewnym wyzwaniem było równe przybijanie znaków, znaczy z zachowaniem jednolitych odległości i w jednej linii, ale ze względu na nieznaczną długość symbolów lamp nie wyszło to najgorzej.
Znaki wyciskałem podkładając pod blachę krążek stalowy. Bez niego (albo z podkładką wykonaną z bardziej miękkiego/sprężystego materiału) bez cienia wątpliwości blacha uległaby deformacji. Widać to w jednym miejscu, gdzie akurat miałem nieszczęście przyłożyć stempel do blachy tam, gdzie w stalowym krążku znajduje się nakiełek. Litera odbiła się, ale przy okazji nieomal wykroił się krążek aluminium na krawędziach nakiełka. To chyba było przy którejś ECC81, jak dobrze pamiętam.
Na pewno muszę sobie przygotować jakiś szablon, dzięki któremu miałbym pewność przykładania stempli równo w szeregu.

A propos tekstolitów o lepszych kolorach - na Rzecznej nie było takich w bardziej brązowych kolorach? Tam chyba mają stare zapasy (podobno).
Z czasem chyba tekstolit powinien zmienić barwę, bo widywało się takie bardziej żółte wewnątrz, a brązowe na zewnątrz.

Byłem tam i nawet kupiłem trochę materiałów. Mają tam tekstolit współczesnej produkcji (IZO-ERG), w kolorze takim jak na zdjęciach (choć ten konkretny materiał to akurat mam dzięki uprzejmości kolegi Jakuba /ECC83/, który kupił mi go w hurtowni w Krakowie. To jeszcze było zanim dowiedziałem się o sklepie na Rzecznej. Mają też tworzywo ciemnobrązowe, ale jest to papier bakelizowany (rezokart), a nie rezoteks.
Ten tekstolit, który zastosowałem ma nawet przyjemną barwę. Nie tak ciemną jak stare, ale i zdjęcia nie oddają dobrze tego koloru (wina żółtego oświetlenia; spójrzcie tylko na kolor aluminium, jak jest zniekształcony).

Ta czerwona farba wygląda rzeczywiście jak oryginalna z Unitry czy innej dawnej fabryki - to jakiś specjalny rodzaj czy po prostu dobrałeś tylko kolor?
Czy w oryginale to była po prostu farba nitro?

Nie powinienem może zdradzać od razu wszystkich tajemnic - bo nikt już nie będzie niczego ciekawy i przestaniecie tu zaglądać ale powiem, że ten lakier kupuje się w miejscu najmniej może związanym z techniką, jakie tylko może przyjść do głowy.

Pozdrawiam,
Jakub

[Thereminator]

Farba do szkła ze sklepu z akcesoriami dla artystów plastyków?

[elektryk j_k]

Można też użyć lakieru do paznokci

[kubafant]

Farba do szkła ze sklepu z akcesoriami dla artystów plastyków?

Stoisko z artykułami dla kobiet na wysepce galerii handlowej
Kolega elektryk j_k zgarnia główną nagrodę. Myślałem wcześniej o lakierze nitro, ale zabawa z dodawaniem pigmentu, dobraniem właściwej gęstości, wyszukaniem jakiejś buteleczki z aplikatorem... zwykły czerwony lakier do paznokci ma to wszystko w komplecie z wygodną buteleczką z patyczkiem do nanoszenia na łby śrub

Pozdrawiam

[Thereminator]

No to nie ma zaskoczenia. Lakier do paznokci wydał mi się zbyt oczywisty.

[kubafant]

Nie no, uznałem że nie ma co kombinować z lakierem do zabezpieczania śrubek, bez przesady