Mam wątpliwą przyjemność przedstawić Państwu raroga, który do mnie trafił. Dziwadło to jest tak haniebnym przykładem bezmyślności, braku podstawowej wiedzy elektronicznej czy wreszcie wyobraźni, że aż muszę to udokumentować (może ktoś się nauczy). Począwszy od sposobu montażu a skończywszy na układzie elektrycznym tego wzmacniacza stanowi on całkowite wyparcie się i zaprzeczenie jakiejkolwiek myśli inżynierskiej.
Jedyne co jest w nim dobrego to transformatory i ogółem podzespoły, bo właściciel nie oszczędzał grosza na te sprawy. Aha, obecny właściciel, który skierował do mnie to cudo nie jest konstruktorem we własnej osobie, proszę go o to nie posądzać. Kupił rzecz dla wyśmienitych transformatorów za okazyjną ponoć kwotę. Nic dziwnego, skoro wzmacniacz buczy, wnętrze rozgrzewa się tak, że konieczny jest wentylatorek komputerowy (tymczasowo niewidoczny na zdjęciach), rezystory palą się mimo wymyślnego sposobu chłodzenia, który Państwo za chwilę ujrzycie, a kondensatory wybuchają.
Pomny tych wszystkich nieszczęść i fajerwerków czekających na mnie kiedy tylko włożę wtyczkę do gniazdka nie zdecydowałem się nawet na wstępne włączenie. Oględziny, zdjęcie schematu de natura, bynajmniej nie dlatego żeby miał jakąś wartość intelektualną - po prostu byłem ciekaw co autor miał na myśli.
Istotnie, nic mądrego. Największe hity świata audiofilskiego: zasilacz z pojemnością kilkunastu tysięcy mikro (choć to jak umarłemu kadzidło, bo oczywiście wzmacniacz dalej brumi), stopień wejściowy SRPP na E88CC
dalej EL34 SE w połączeniu triodowym no i na deser: absolutne zero sprzężenia zwrotnego.Nie będę nawet tego rysował, bo szkoda na to kartki.
Wyłożyłem Właścicielowi jak się sprawy mają i nakreśliłem plan reaktywacji wzmacniacza w nowym wydaniu: EF86 jako lampa wejściowa, EL34 w normalnym połączeniu pentodowym, stosunkowo silne ujemne sprzężenie zwrotne (na co można sobie pozwolić biorąc pod uwagę znaczne wzmocnienie stopnia wejściowego), symetryzacja żarzenia, prowadzenie żarzenia skrętką (aż dziw, że konstruktor nie zdecydował się na prąd stały).
Zapraszam do śledzenia zmagań z tym cudakiem.
Pozdrawiam!
Jakub
Co do reszty przemyslen - jest pewien problem, zwiazany z estetyka/niechlujnoscia montazu - mianowicie co i rusz widuje pewne podejscie ktore w skrocie polega na tym, co zwykle. Tzn na szukaniu frajera. Poniewaz klient sie nie zna, (bo i skad, z netflixa?) to kupi to co ladnie wyglada. Byle przewody byly kolorowe i pozaginane pod ekierke. Niewazne ze na pierwszy rzut oka widac ze imc konstruktor zarzenia nawet poprawnie skrecic nie umie. Ale skad ma wiedziec, skoro albo kopiuje z fabrycznych rozwiazan, (gdzie prorytetem byl czas bo czas to pieniadz, plus nie mozna utrudniac za bardzo (bo trzeba przyuczyc pierwszego lepszego pracownika z ulicy), badz z pozal sie boze, z "layoutow" czyli rysunkow montazowych (zeby chociaz!) zrysowanych z powyzszych. To jest bledne kolo na swoj sposob. Mozna zrobic poprawnie montaz ktory bedzie wygladal (zwlaszcza dla laika - problem w tym ze to laik za to placi) chaotycznie, mozna zrobic panorame raclawicka poskladana z zonkow.
