Ciekawy niemiecki gramofon z lat 50 gdzie zamiast płyty zastosowano taśmę w kasecie.
Taśma jest wielorowkowa, w nieskończonej pętli zwanej wstęgą mobiusa.
Odtwarzacz poruszać się pomiędzy ścieżkami uzyskując szybki dostęp do dalszej części nagrań, został też wyposażony w przewodowe zdalne sterowanie
Wikipedia donosi:
Tefifon – analogowy nośnik danych używany do odtwarzania dźwięku. Opracowany w latach 20. XX wieku przez Karla Daniela działa na zasadzie podobnej do gramofonu, mechaniczne odtwarzając dźwięk dzięki ruchowi igły po ścieżce wyrytej w ciągłej taśmie plastikowej. Wyszedł z użycia w latach 60. XX wieku.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Urządzenie łączyło w sobie cechy kasety magnetofonowej i gramofonu – ścieżka dźwiękowa była wyryta na ciągłej taśmie dźwiękowej zamkniętej w kasecie i odtwarzana przez igłę, której drgania były przetwarzane na impulsy elektryczne i dźwięk[1]. Ciągła, zapętlona taśma mogła mieć do około 30 metrów długości, przesuwała się z prędkością około 19 cm na sekundę, zapis dźwięku odczytywany był przez szafirową igłę[1]. Na taśmie można było zapisać do czterech godzin muzyki (na taśmie znajdowało się kilka ścieżek dźwiękowych położonych obok siebie)[1].
Zasada działania i prototyp został opracowany w latach 20. XX wieku przez niemieckiego inżyniera Karla Daniela[1]. Urządzenie wprowadzono na rynek w latach 50[1]. W 1954 katalog dostępnych nagrań liczył 264 pozycje, głównie z muzyką popularną[1]. Bardzo długi czas odtwarzania dźwięku, do czterech godzin, sprawiał, że Tefifon wydawał się być konkurencyjny w stosunku do ówczesnych płyt gramofonowych, ale z powodu niższej jakości dźwięku (kasety Tefifon pozwalały na odtwarzanie dźwięku z lepszą jakością niż ówczesne płyty na 78 obrotów, ale nie tak dobrą jak winylowe płyty długogrające[2]) i stosunkowo małego katalogu nagrań (Tefi-Apparatebau nie udało się podpisać żadnych kontraktów ze znanymi i popularnymi muzykami), system wyszedł z użycia na początku lat 60[1].
https://www.youtube.com/watch?v=nBNTAmLRmUg
Tefifon - gramofon taśmowy
Moderatorzy: gsmok, tszczesn, Romekd
Re: Tefifon - gramofon taśmowy
Odświerzę, bo za mało na oddzielny wpis
1 grudnia 1921 r. Pierwsza lampa elektronowa w Polsce
Przedsiębiorstwo Radjopol jako pierwsza w kraju firma rozpoczęło produkcję lamp elektronowych.
Wnętrze warsztatów Polskiego Towarzystwa Radiotechnicznego. Pracownicy przy montażu radioodbiorników
/Z archiwum Narodowego Archiwum Cyfrowego
Założona przez inżyniera Józefa Plebańskiego, jednego z pionierów polskiej radiotechniki, firma Radjopol mieściła się w Warszawie przy ulicy Syreny 3. Zakład zatrudniał zaledwie pięć osób, ale znacząco przyczynił się do rozwoju techniki radiowej w II Rzeczpospolitej.
1 grudnia 1921 roku to właśnie w Radjopolu wyprodukowano pierwszą w Polsce lampę elektronową. Element elektroniczny powstał na podstawie francuskich wzorów. Informacja o wyprodukowaniu w Polsce lampy elektronowej ukazała się w numerze "Przeglądu Elektrotechnicznego".
Pomimo ograniczonych możliwości Radjopolu, do zakładu spływały państwowe zamówienia od Ministerstwa Spraw Wojskowych i Ministerstwa Poczt i Telegrafów.
By sprostać rządowym zamówieniom, w 1923 roku Radjopol połączył się z firmą Farad, tworząc Polskie Towarzystwo Radjotechniczne Spółka Akcyjna (PTR). Wcześniej zakład związał się z francuskim koncernem Compagnie Générale de Télégraphie sans fil.
Kolejny przełomowy moment w historii PTR miał miejsce 1 lutego 1925 roku, kiedy to przedsiębiorstwo uruchomiło pierwszą w Polsce radiową stację nadawczą i przeprowadzając pierwszą audycję radiową na długości fali 385 m.
Siedziba Polskiego Towarzystwa Radiotechnicznego przy ulicy Narbutta w Warszawie
/Z archiwum Narodowego Archiwum Cyfrowego
Czytaj więcej na http://nowahistoria.interia.pl/kartka-z ... Id,1929938
1 grudnia 1921 r. Pierwsza lampa elektronowa w Polsce
Przedsiębiorstwo Radjopol jako pierwsza w kraju firma rozpoczęło produkcję lamp elektronowych.
Wnętrze warsztatów Polskiego Towarzystwa Radiotechnicznego. Pracownicy przy montażu radioodbiorników
/Z archiwum Narodowego Archiwum Cyfrowego
Założona przez inżyniera Józefa Plebańskiego, jednego z pionierów polskiej radiotechniki, firma Radjopol mieściła się w Warszawie przy ulicy Syreny 3. Zakład zatrudniał zaledwie pięć osób, ale znacząco przyczynił się do rozwoju techniki radiowej w II Rzeczpospolitej.
1 grudnia 1921 roku to właśnie w Radjopolu wyprodukowano pierwszą w Polsce lampę elektronową. Element elektroniczny powstał na podstawie francuskich wzorów. Informacja o wyprodukowaniu w Polsce lampy elektronowej ukazała się w numerze "Przeglądu Elektrotechnicznego".
Pomimo ograniczonych możliwości Radjopolu, do zakładu spływały państwowe zamówienia od Ministerstwa Spraw Wojskowych i Ministerstwa Poczt i Telegrafów.
By sprostać rządowym zamówieniom, w 1923 roku Radjopol połączył się z firmą Farad, tworząc Polskie Towarzystwo Radjotechniczne Spółka Akcyjna (PTR). Wcześniej zakład związał się z francuskim koncernem Compagnie Générale de Télégraphie sans fil.
Kolejny przełomowy moment w historii PTR miał miejsce 1 lutego 1925 roku, kiedy to przedsiębiorstwo uruchomiło pierwszą w Polsce radiową stację nadawczą i przeprowadzając pierwszą audycję radiową na długości fali 385 m.
Siedziba Polskiego Towarzystwa Radiotechnicznego przy ulicy Narbutta w Warszawie
/Z archiwum Narodowego Archiwum Cyfrowego
Czytaj więcej na http://nowahistoria.interia.pl/kartka-z ... Id,1929938