Ukryta tetroda?

[fugasi]

Natknąłem się na informację jakoby rosyjska trioda 6S2S w rzeczywistości zawierała w bańce połączoną w triodę - tetrodę. Ktoś może to zweryfikować?
A jeśli to prawda to czy znane są inne podobne przypadki?

[OTLamp]

Natknąłem się na informację jakoby rosyjska trioda 6S2S w rzeczywistości zawierała w bańce połączoną w triodę - tetrodę. Ktoś może to zweryfikować?

Wszystkie 6S2S jakie widziałem miały normalną, triodową konstrukcję. Tu masz jedną: http://www.trioda.com/gallery/displayim ... m=6&pos=36 Wyraźnie widać jedną siatkę.

znane są inne podobne przypadki?

Owszem. Niektóre triody o prawych charakterystykach siatkowych (przeznaczone do pracy w zakresie dodatnich napięć siatki, a więc z prądem siatki) były konstruowane jako tetrody, w których obydwie siatki były ze sobą połączone wewnątrz. Przykładem takiej lampy może być podwójna trioda 6N6G. Jest to w zasadzie układ scalony, gdyż trioda napięciowa ma zaimplementowany wewnątrz opornik katodowy i pracuje jako wtórnik katodowy sterujący triodę mocy skonstruowaną właśnie jako tetroda z połączonymi razem obiema siatkami.

[fugasi]

Zatem z 6S2S plotka. Czy jakieś pentody też łączono wewnętrznie w triody?

[OTLamp]

Czy jakieś pentody też łączono wewnętrznie w triody?

Chyba nie. Za to były jeszcze inne wynalazki. Np. Tungsram na początku lat 30 produkował serię lamp "Tetraforte". Były to pentody w których s3 była wewnętrznie połączona z s1. Reklamowane dość szumnie, ale krótko jako cudowne lampy z podwójnym sterowaniem. W latach późniejszych produkował już normalne, dlatego można spotkać poszczególne typy (np. PP416=RES164) w dwóch wykonaniach, normalnym i "Tetraforte". Najprawdopodobniej była to próba obejścia patentu na pentodę, do którego prawa miał Philips.
W innych typach pozostawiano raczej połączenia użytkownikowi, dlatego produkowano np. uniwersalne tetrody i pentody mocy, nazywane też dwusiatkowumi i trzysiatkowymi lampami mocy. Były skonstruowane w ten sposób, że przy każdej konfiguracji siatek można było osiągnąć dość sensowne parametry. Np. trzysiatkowa amerykańska 59 mogła pracować jako normalna pentoda mocy (s3 do k), "lewa" trioda mocy (s2 i s3 do a), lub "prawa" trioda mocy (s3 do a, s2 do s1). Philips produkował podobną tetrodę - E451.

[gustaw353]

Proponuję spojrzeć na te lampy: 6HA5/6HM5/6GK5 produkcji USA.
A tutaj cytat ze str. CQHAM,RU:
"6HA5/6HM5/6GK5 это специализированные VHF/UHF триоды с частичным экранированием сетки (в некоторм смысле гибрид триода и тетрода). На некоторых схемах (Fisher FM tuners) она даже нарисована на схеме специальным образом, что-то вроде "лучевого триода"..."

[OTLamp]

Proponuję spojrzeć na te lampy: 6HA5/6HM5/6GK5 produkcji USA.

To trochę co innego, tzw. neutroda, w Europie produkowana jako EC900. Zastosowano w niej płytki odgradzające strumień elektronów, dzięki czemu zminimalizowano pojemność anoda-siatka. Podobnie są skonstruowane EC95, EC97.

[Tomek Janiszewski]

Strumieni elektronów to te płytki nie za bardzo odgradzały: znajdowały się one bowiem praktycznie w cieniu wsporników siatki sterującej, dość masywnych jak to przy siatce napinanej. One odgradzały elektrostatycznie nieczynne części siatki oraz anody, znacznie redukując pojemność zwrotną a tym samym ułatwiając neutralizację (bywało też że same płytki wykorzystywano zarazem do neutralizacji, doprowadzając do nich napięcie odwrócone w fazie względem napięcia anodowego), nigdy jednak w tym stopniu co siatka druga pentody w.cz., której ekranujące działanie dotyczy także obszaru w którym poruszają się elektrony.
Może wydać się zaskakującym że analogiczną ideę zaadaptowano do... tranzystorów w.cz. Tranzystory dawniejszej konstrukcji (np. BF214), powszechnie stosowane we wzmacniaczach p.cz. radioodbiorników (a więc do 10,7MHz) miały pole lutownicze najbardziej krytycznego doprowadzenia bazy położone na warstwie tlenkowej pokrywającej fragment kryształu krzemu należący do obszaru kolektora (konstrukcja overlay). Miały one pojemność zwrotną 0,7-1pF i przy częstotliwości p.cz. FM i normalnej dobroci wykorzystywanych tam obwodów (rzędu 100) oraz ich pojemności (ok. 100pF) wymagały neutralizacji. Udoskonaloną konstrukcję miały natomiast tranzystory BF167 i BF173 (oraz ich plastikowe odpowiedniki BF196 i BF197), specjalnie opracowane dla wzmacniaczy p.cz. wizji OTV. Tam między obszar kolektora a metalizację pola lutowniczego bazy wstawiono dodatkowe pole przewodzące, odizolowane zarówno od kolektora jak i metalizacji bazowej, a połączony z emiterem (a więc umasiony dla w.cz). Dzięki takiej konstrukcji pozostała głównie pojemność czynnego obszaru złącza p-n między bazą a kolektorem, natomiast wielokrotnie od niej większa pojemność między metalizacją bazy a nieczynnym obszarem kolektora została wyeliminowana. Takie tranzystory cechują się pojemnością zwrotną między bazą a emiterem na poziomie 0,3pF, i mimo większej częstotliwości roboczej (35MHz) nie wymagają neutralizacji. Również nowsze tranzystory dla radioodbiorników (BF240, 241, 440, 441) mają taki ekran, i tam w roli pojemności neutralizącej z reguły wykorzystuje się pojemność odpowiednio przeprowadzonych ścieżek druku.
Jeszcze mniejszą pojemnością zwrotną (0,1pF) cechują się tranzystory BF314 i BF414 również wyposażone w wewnętrzny ekran, ale tym razem połączony z bazą i oddzielający kolektor od metalizacji pola lutowniczego emitera. Nie ma tu bowiem złącza p-n między elektrodą wejściową a wyjściową. Takie tranzystory, w przciwieństwieństwie do wymienionych wyżej zostały przeznaczone do pracy w układzie wspólnej bazy.

[Zibi]

Lampy impulsowe potrafią zadziwić.