Okazało się że to jugosłowiańska, choć typowa raczej dla sprzetu RFT konstrukcja. Lampy: ECC85, ECH81 (niestety beznadziejnie schowana za filtrem p.cz. i transformatorem głośnikowym 
) EF89, EABC80, EL84, EZ80 i EM80. A więc - zero półprzewodników a raczej złącz p-n bo katody tlenkowe to też półprzewodniki 
. Natomiast zaskoczył mnie kompletnie brak anteny ferrytowej - w epoce kanciastych pudeł należało się jej spodziewać, a tu z takim Mazurem do klienta 
. Mimo to pierwszę Warszwę na długich odbiera, bowiem wewnętrzny dipol UKF zrobiony z kabla płaskiego pełni zarazem rolę anteny AM-nie wiem czy to oryginał czy grzebanko. Tak czy inaczej, instalować anteny ferrytowej nie zamiarzam: klasyczne obwody wejściowe też są na swój sposób kultowe. Niepokojącym objwem był silny brum - kilka minut po włączeniu, któremu towarzyszył początkowy stuk oraz pewien wrost prądu. Wymieniłem ELkę na nówkę sztukę nie śmiganą i brum ustąpił. Mimo to nie mam sumienia używać radia w tym stanie: napięcie anodowe sięga 300V, a prad anodowy dorównuje katalogowemu przy 250V 
. Niechybnie przeciążenie lampy było powodem usterki, więc coś z tym trzeba będzie zrobić. Schematu na stronie nie wymagającej logowania niestety nie znalazłem, więc pewnie skończy się to wstawieniem druciaka przed pierwszym elektrolitem, za co bez względu na Wasze zdanie 
będą mi wdzięczne obie zainteresowane lampy: ELka i EZetka. A może druciak jednak był, tylko się przepalił więc ktoś go zwarł lub usunął? Bo dławika przed pierwszym elektrolitem chyba tam nie stosowano? Ma ktoś takie radio lub zna link do schematu?Pozdrawiam i z góry dziękuję za pomoc
Tomek Janiszewski
Teraz pozostaje mi dokładnie sprawdzić napięcia: tak anodowe jak i żarzenia i w zależności od sytuacji wybrać miejsce włączenia druciaka.
) i odjałem polistyrenową(!) płytkę montażową głowicy. Stwierdziwszy że karkasy wykonane są z lichego "laminatu" fenolowo - papierowego potraktowałem je zrazu trzymanym w palcach wiertłem 5,5mm aby umożliwić montaż rdzeni o większej średnicy. Ale miałem tylko pręt mosiężny fi 6mm, a próba rozwiercenia karkasu (wraz ze znajdującą się wciąż na nim cewką, której nie wylutowywałem nawet z płytki) skończyła się jego uwierceniem w miejscu gdzie karkas był wetknięry w otwory w płytce (tam był wyraźnie cieńszy niż na części uzwojeniowej. Nie przejąłem się tym zbytnio, wydłubałem resztki karkasu z cewki, rozwierciłem otwory w płytce do średnicy takiej jakie miały od wewnątrz oba uzwojenia (7mm w przypadku cewki w.cz, 8mm w przypadku cewki heterodyny) po czym sporządziłem nowe karkasy, laminując je na powleczonym parafiną wiertle o średnicy 6,3mm z papieru (do drukarek) przesyconego Epidianem 5 + Z1 na ciepło. Po stwardnieniu kleju wcisnąłem karkasy w pozostające wciąż na swoim miejscu uzwojenia oraz otwory w płytce montażowej. Wiertłem fi 1mm rozwierciłem odcinki mosiężnego pręta fi 6mm (ok. 19mm długości) na głębokość kilku mm. Dotychczasowe rdzenie mosiężne odlutowałem i przylutowałem nowe. Po zmontowaniu całości (najtrudniejsze okazało się oczywiście wstawienie chassis do skrzynki)pozostało tylko dostrojenie trymerów w głowicy (ciekawostka: są to znane nam doskonale, swojskie koncentryczne trymery powietrzne ze "świdrem", stosowane u nas powszechnie ale oczywiście tylko na zakresach AM. Czułość po takiej operacji jest nadal dobra, a po zastosowaniu nowych rdzeni przestrajających z dużym naddatkiem (ok. 96-110 MHz) pokryłem zakres CCIR. Można zatem stoczyć obecne rdzenie do mniejszej średnicy (i wstawić stosowne papierowe wklejki w karkasach aby luzy skasować) ale czy i kiedy mi się będzie chciało? Conajwyzej można żałować że nie poprzestałem zrazu na rozwierceniu karkasów do 5,5mm (co jeszcze nie poskutkowało ich zniszczeniem) i nie spróbowałem pogrubić istniejących rdzeni metodą elektrolityczną (przydałby się na coś ten siarczan miedzi pozyskiwany z trawienia płytek). Gdyby wówczas udałoby się pokryć zakres - zachowałbym absolutnie wszystko, a nie tylko elementy elektroniczne, - co do jednego, z nienaruszonymi uzwojeniam włącznie! - jak jest obecnie. Co ciekawsze, tak przebudowana głowica nie "płynie" w przeciwieństwie do przebudowywanych dotąd przeze mnie krajowy głowic DEA. Postanowiłem więc zrezygnować z planowanego zalewania uzwojeń variometru Epidianem, poprzestanę na pokryciu drutu znacznie mniej wytrzymałym klejem polistyrenowym.
Irytowała mnie niska (w porowniu z takim np. Kankanem) czułość na wszystkich zakresach, wraz z UKF, więc pomierzyłem napięcia na lampach. Stwierdziłem bardzo mały prąd anodowy (2mA) oraz o wiele za wysokie napięcie (204V) na nożce nr1 heptody mieszacza AM/wzmaczniacza p.cz. FM. Podejrzewając jej zużycie wyciągnąłem ją zza filtru p.cz i transformatora głośnikowego... i dopiero wówczas zauważyłem że lampa ma zapapraną na srebrno bańkę i nosi oznaczenie ECH84 
