Jako nie-chemik i nie-tłumacz z angielskiego, ale w dobrej wierze dodam do tematu to, co ma do powiedzenia Wikipedia:
Catalin jest marką polimeru termoutwardzalnego, który był popularny od 1930 roku. Został on opracowany w 1927 roku i zastrzeżony jako znak towarowy przez amerykańskiego producenta, firmę Catalin Corporation, kiedy firma ta nabyła patenty na bakelit. Podobny do bakelitu Catalin jest fenoplastem i można go łatwo przecinać, szlifować i polerować do uzyskania połysku. Jest wytwarzany w procesie dwustopniowym, w porównaniu z innymi typami żywic fenolowych. Nie zawiera wypełniaczy, takich jak trociny lub sadze. Przejrzysty, niemal bezbarwny, ale nieprzezroczysty w przeciwieństwie do innych związków fenolowych może być wytwarzany w jasnych kolorach, a nawet z wzorem marmurkowym. Cecha ta spowodowała, że Catalin stał się bardziej popularny niż inne rodzaje polimerów termoutwardzalnych (jak bakelit) dla produktów konsumenckich.
Catalin jest ciężki, dość tłusty w dotyku, twardością zbliżony do mosiądzu. Jest odporny na ciepło i nie mięknie we wrzącej wodzie. Podobnie jak bakelit, wydziela charakterystyczny fenolowy zapach podczas ogrzewania. Ze względu na utlenianie, starsze elementy kolorowego Catalinu ciemnieją lub zmieniają kolor np. biała barwa na żółtą. To powodowało ciekawe efekty gdy obudowy odbiorników radiowych były wykonywane z Catalinu, często w stylowych wzorach Art Deco i są poszukiwane przez kolekcjonerów.
Catalin jest jednym z bardziej znanych na świecie z tworzyw sztucznych i był używany od 1930 roku do 1950 roku do produkcji wielu przedmiotów gospodarstwa domowego, biżuterii, opakowań, obudów różnych aparatów i urządzeń, lamp, uchwytów sztućców, zestawów biurkowych czy zabawek. Biżuteria z Catalinu, powszechnie określana niepoprawnie jako bakelitowa biżuteria, była produkowana od 1930 roku, aż do końca II wojny światowej, kiedy stała się zbyt kosztowna, gdyż każdy kawałek był indywidualnie odlewany i polerowany.
Catalin był produkowany od 1927 roku w 15 kolorach od białego przez żółty, pomarańczowy, czerwony, zielony, go niebieskiego i fioletu, również w odmianach częściowo przejrzystych i marmurkowych. W latach trzydziestych popularne były zestawy biżuterii składające się z korali, bransolet, kolczyków i pierścionków noszonych razem, oraz kolorowe guziki do odzieży.
W naszych "okolicach" chyba nie był tak znany i powszechny jak bakelit? Ja w każdym razie nie bardzo kojarzę.
Jakie by świetne nie było, to choć młodsze od bakelitu, to jego żywot rynkowy był jednak dużo krótszy.
O ile na współczesną produkcję Catalinu nie natrafiłem, o tyle bakelit w formie płyt jest nadal produkowany jako "PŁYTY BAKELIT - REZOKART PCF papierowo-fonolowe i papierowo-epoksydowe".
Podobnie jest ze znanym nam tekstolitem: "PŁYTY TEXTOLIT TCF - REZOTEX /bawełniano-fenolowe/".
